Ahmet Kurt Şiirleri - Şair Ahmet Kurt

Seni anlatmaya yetmez kelime,
Gözlerime bakıp, anla sevdiğim.
En güzel methiye gelir dilime,
Gözlerime bakıp, anla sevdiğim.

Salınıp gezerken endamın güzel,

SABIR

Sabreyle sevdiğim, bunlarda geçer,
Gözlerinde hüzün biter gül açar.
Gönül gergefinde duyguyu işler,
Yüreğinde sevda tüter gül açar.

Bir gün karşına çıkıp,
Gel desem gelir misin.
Yaşadığım hale bakıp,
Kal desem kalır mısın.

Benliğimi, benliğine,

Bugün gönlüm nasip aldı,
Türlü dilden okuyorum.
Azdan olup çoğa daldı,
Bülbül oldum şakıyorum,

Renkle doldu cümle alem,

Aşkımın hicranıdır yüreğimde pas tutan,
Yıllar yılı duymazsın bir kez olsun sor artık.
Mecnun gibi gezerim, dağlarım çöle döndü,
Yüzüme dön yönünü ne haldeyim gör artık.

Gece hüsrana gebe, ne gündüze sözüm var,

Önce süslenmekte, çare denmekte,
Ardından makyajla halka dönmekte,
Her gün yeni yeni ocak sönmekte,

Bu tezgâh, ne gaflet, ne de cehalet,
Başka izahı yok, resmen ihanet.

Yeni yılı hiç sevmem,
Eskisine alıştığımdan.

Umut yüklenip geleceğe,
Sömürü hesaplandığından,

Kış gelince yüreğimde sancılar,
Çöreklenir, uzaklara dalarım.
Aman vermez dağlar, bekler hancılar,
Yalnız, zerre zerre hüzün dolarım.

Karlar eridikçe titrer bedenim,

Yürek susar, rüzgar eser, yel keser,
Hayalden öteye gören göz ağlar.
Alev alev çıkar zirveye gönül,
Kalemler kırılır, solan öz ağlar.

Durulur diyerek bir ömür boyu,

Satrancı var hüner gizli içinde,
Deryanın içinde zerre değilim.
Hikayesi türkü, başka biçimde,
Deryanın içinde zerre değilim.

Hışımla dökülür, tınıdan sözler,