Ahmet Kurt Şiirleri - Şair Ahmet Kurt

“ha uzun hava, ha ağıt
ikisi de benim Türküm”

Selam bile vermez oldun,
Söyle bana ne kastın var.
Niye böyle hışım doldun,

Diyorlar ki durma, vakit geçiyor,
Yollar bozuk, iz karışık gülemem.
Talih soru sormaz birden seçiyor,
Gün karanlık, diz tutuldu gülemem.

Sorgusuz infazım yapıldı bugün,

Ne derlerse kabul, kul karşı durmaz,
Hiçbir emrin sonu, ayıp; sorulmaz,
Tafrasından yanlarına varılmaz,

Kalk yiğidim davran uyuma artık,
Kaç yıldır üstünde kefen mi örtük.

Geçmedi zamanım, gözüm yollarda,
Hasretine sular verdim, gül ektim.
Başı duman duman karlı dağlarda,
Hasretine sular verdim, gül ektim.

Okudum, söyledim, yazdım, dinledim,

Daldım,
Karanlık noktalarına zamanın,
Nefesler aldım,
Kara deliklerde açıldı gözlerim,
Sonuna takıldım semanın...

Hah şuracıkta,
Bir adam seli vardı
Ne anlatılır, ne bir daha görülür.
Seferberlik dediler oğul,
Eli silah tutan kim varsa
Çağırdılar.

Aç mı, susuz, uykusuz mu?
Yüreğinde duyan mı var?
Hisler yorgun duygusuz mu?
Taş yerine koyan mı var?

İçim nasıl, dışım nasıl,

Sakın kaş çatarak yakma içimi
Yine dağlarımda duman var duman.
Sırrımı hüznüme aşikar etme,
Yine dağlarımda duman var duman.

Meçhule yürürüm yollar dolaşık,

Gözlerimde yaş eksilmez,
Gelen vurur, giden vurur.
Acılarım bir gün dinmez,
Gelen vurur, giden vurur.

Neşter değer, yara kanar,

Sen gideli dostum değişti her şey,
Cüceler dev oldu, yiğitler sindi.
Şaraplar içildi, kanlar ise mey,
Cüceler dev oldu, yiğitler sindi.

Gelecek karardı, güneşler söndü,