Evin küçük bahçesinde
Soğuk bir rüzgar esiyor.
Ağaçlar
Ayakta ölüyorlar.
Ağaçlardaki dallar
Sonbahar olunca
özlemlerimi ağlayarak dökerim,
renkli yaprakların üstünde yürürüm.
Sokak sessizliğinde
yaprakların hışırtısı
Beni yandırdı birden son bakışla,
Uzakta son görüşte döndü, gitti .
Yerin saldı karanlık yer yüzünde ,
Güneş ki dağ başında söndü gitti .
Yağmur, usulca pencereye yağıyor
Ve bir adam, yalnızca kendi gölgesinde oturuyor
Her damla, gurbetin bir hikâyesini söylüyor
Ve sokaklar, atılmamış adımlarla dolu...
Gözleri, ıslak cam gibi puslu
Aydınlık bir seher vakti,
Kuşların nağmeleriyle dolu bir bahçede,
Güneş, usulca yaprakların yüzüne konar,
Rüzgâr, tomurcukları nazlı bir çocuk gibi kucaklar.
Bakıram pencereden dağlara konmuş kara yar
Kar ağardıb yer uzun günlerim amma kara yar
kış ağırdır o kadar ki umudum yoktu daha
Yaza kalmış bu ağaçlar da Gül ile bara yar
vurub ovçu maralı dağda düşübdür yaralı
çırpınır kalbi çətinliklə derindir yara yar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!