Ahmet Hani Şiirleri - Şair Ahmet Hani

Yapraklar düştüler
Bahçe ölüm kokuyor
Kargaların sesi
Bahçeyi rahatsız ettiler
Çiçek çalıları kurdular
Bülbüller göç ettiler .

Yoldan geçen bir kalabalığın içinde
Yalnız yürüyordu.

Saçları yağmurda yıkandı.
Ruhu onu yok ediyordu.
O dolaşıyordu.

Ezizim yonca hiç vakt sümbül olmaz
deyirler karga kuşdur ,bülbül olmaz
gözünden atkı bir ok yardı kalpı
misaldır bu dikensiz ki gül olmaz .

Küçük bir odanın penceresinden
Bahçeye bakıyordu
Çiseleyen
pencereyi siliyor.

üzüntü

el le oba , hani yar
Çoban, Sara, hani yar
kurudular ağaclar
ata ,ana , hani yar?

Apar meni özünla,
sevindir yar sözünla.
Işıqlandır gecemi,
güneş gözlü gözünla.

Hayal et ki
Ormanın karanlığında
Ağaçların çalılığında
Ay ışığının parlak gölgesinde
balta
Satbari ağacını kırar.

Mum
gecenin karanlığında
Yavaş yavaş yanıyor
Işık verir
Ve sessizce bitiyor.

Kara uzun tellerin gibi
Kara uzun gecelerim vardır
Gözlerini bekleyirem .

üzülme
Yakında tüm kardan adamlar
Eriyecekler
Bahar zamanın başlangıcında duruyor
Kelebekler çoğalır
Ve çiçeklerle dolu bahçede