Her taraf vatanım yurdumdur ama
Şu bizim Maraş’ın elleri başka
Dağların altından üstünden geçer
İlham debreştiren yolları başka
Dünyaya ün salan gıdalarında
Karanlığı aydınlatan kişisin,
Memleketin bedenisin başısın,
İlim sofrasının bitmez aşısın,
Her tarafta aranırsın öğretmen.
Görevinde sığmıyorsun kabına,
Gönlüme sevginin doğduğu yerde
Açtım ellerimi seni çağırdım
Gecenin güneşi boğduğu yerde
Açtım ellerimi seni çağırdım.
Belki bir yıl, belki bir ömür boyu
Gözlerim ağlıyor adın andıkça
Ne yapsam bir türlü gülmüyor atam
Hep seni anarım içim yandıkça
İsteğin yerini bulmuyor atam.
Hep kestiler damarlarda atanı
KAHRAMAN MARAŞ
Ahır dağı destek olmuş ardına
Bağlarında açan gülüne kurban
Kavuşturmak için beni yurduna
Kıvrım, kıvrım giden yoluna kurban
Memleketten haber yazayım sana,
Bizim topal Hikmet öldü kardeşim.
Güvenim kalmadı birçok insana,
Herkes malı mülkü böldü kardeşim.
İffet apar-topar gitti buradan,
Doğduğumdan beri cahilliğimden
Tüm âleme zarar diye korkarım
Bana zarar veren bencilliğimden
Düşmanlara yarar diye korkarım
Kurumuş derede zor olur akış
Yaylada obamız orda yarenim,
Ne erecek kalmış, ne de erenim.
Yollarda yolcusuz gönül trenim,
Gelecekti gelemedi ne fayda.
Bir dostum olsaydı, soyadı ilim,
Kalbimden vurduğun yetmedi daha
Kıra, kıra öldürürsün sen beni
Tığlı sözlerinle ruhum çarmıha
Gere gere öldürürsün sen beni
Sevdalar, tahtımın, en son sultanı
Açma gönül pencereni
Perdeye tül’e dokunur
Aldanma güzel desen’e
Tezgâh ta çile dokunur,
Düşmana tok dosta açım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!