Ahmet Ayaz Şiirleri - Şair Ahmet Ayaz

Küçükken tükendi mutluluklarım,
Suların sessizce akışı gibi.
Ağ gibi örülmüş çaresizlikler,
Önümde genç kızın nakışı gibi.

Bu Felek böyle mi bana mı inat,

Otuz yıldır sensiz geçti bayramım,
İlden ile giysilerin gül kokar.
Çok güzeller gördüm sana hayranım,
Poyraz vurmuş dudakların bal kokar.

Sensiz gelinciğin boynu bükülmüş,

Olumsuz haberin yetiyor cana,
Özüm yandı, kül eyleme Murat Can.
Gülüşün dermandır seven insana,
Göz yaşımı sel eyleme Murat Can.

Güzel oyuncaklar önünde sergin,

Gülerken
Gül vermeli
Sevgilinin gözleri.

Sözleri
Sevda dokumalı

Üzgündü şair
İnleyen hastaların âhında
Ve buz tutmuş sokakların
Ayazlanmış sabahında

Balkondaki yarı çıplak kadın

Bahar çiçekleri kokuyor bugün,
Abdal gönlüm nerelerde konaklar?
Delilere ömür boyu toy düğün,
Genç kızlara mektup yazar bunaklar.
…
Altmışında aşık olur Filiz’e,

Dinle bak göklere ulaştı ahım,
Kulağımda ötüp durur düdükler.
Ulu Tanrım neydi benim günahım?
Beni bulur köstebekler güdükler.
…
Şaha kalktı Zelişlerin Fatması,

Bende ki bu sevda bitmeyen sızı,
Yuvasız kuşlara etmişim meyil.
Canda muhabbettir gönül hırsızı,
Aşkım yirmisinde bir kıza değil.

Bende ki bu sevda, bambaşka sevda;

Doğarken ağlayan dertli ozanlar.
Tükenip biter mi, yasımız bizim?
Hak adına halka ferman yazanlar,
Dost şerbeti dolu tasımız bizim.

Hakkın ateşiyle yanar, coşarız,

Şiir diye yazılan her nesnenin,
Hece hece özlerinde gör beni.
Aşka dair yapılan her bestenin,
Duygu yüklü sözlerinde gör beni.

Bade içip hayallere dalmışım,