Ahmet Ayaz Şiirleri - Şair Ahmet Ayaz

Güldüğünde gül açılır,
Gönlüme neşe saçılır.
Âb-ı hayatlar içilir,
Seni her gördüğüm zaman.

Her nere gitsen gelirim,

Bu sene de ilk baharın martında,
Salkım söğüt kucak açtı sen yoksun.
Yakacıkta Kesmeliğin Sırtında,
Gelincikler çiçek açtı sen yoksun.
…
Kara Arık Sacır ile yarıştı,

(Dt.Mehmet Rağıp Güzelbeye)

Ben hakka yürüyorum hayatımın gizinde;
Sihirli bir sevda var kalemimin izinde…
…
Kimse bilemez benim ateşte yandığımı,

Bir baykuş tünedi başucuma
Her sabah erken konar
Güneşe dokunsam
Ateşimden güneş yanar

Dünyaya dokunsam

Sen, en güzel
Sen, en bereketli elsin.
Sen, hayal ettiğim
Gerçek leyla'dan da
Güzelsin.

Gün geçtikçe özlüyorum,
Mazideki günlerimi,
Gitgide hoş görüyorum,
Geçen tatlı dünlerimi.

Yıllar beni çok aldattı,

Bir sevgi ırmağına düşen bir damla suda,
Et kemik yığınına nasıl toplanıyor kan.
Ezan ile uyandım kahrı çok zor dünyada,
Ayılmaz bir uykuda eriyip gitti zaman.

Ne çözülmez bulmaca, ne derunî dildeyim.

Renkleri değişik görüyorsam, ya senin
Ya da seni bekleten yılların kusurudur.

Kalem arkadaşım, kâğıt sırdaşım.
Aramızda artık bir de sen varsın.

Bana göre ne dost ne düşman âlem.
Bu sırrı kâğıda sızdırır kalem.
Yine sen bağrıma bir ateş korsun.

Bu âlemi sen yarattın,
Gönüllere akıp gitti.
Şekeri zehire kattın,
Ortalığı yakıp gittin.
Neredesin?