Ahmet Ayaz Şiirleri - Şair Ahmet Ayaz

Sırtıma çileyi, gamı yükledim,
Bakıyorum, bütün işler boş, yine.
Ülkemin üstüne yağmur bekledim.
Gökten inen tepemize taş, yine.

Hiçbir merhem çare değil derdime.

Beyhude geçen ömrümün,
Çoğu gitti azı kaldı.
Nice güzellikler varken,
Yüreğimde sızı kaldı.

Temeli boş binaların,

Ney di bu felaket, ney di bu bela?
Feridemi taksi çarptı öldürdü.
Ömrüm tükense de yanarım hâlâ,
Feridemi taksi çarptı öldürdü.

Şoför ehliyetsiz araba kaçak,

Çocuk yaşta arkadaştık,
Hâlâ seni bekliyorum.
Büyüdük kırkbeşi aştık,
Hâlâ seni bekliyorum.

Geze geze izlerinde,

Gönül hasret kaldı koç yiğitlere,
Bol sofrada adlarını anmışım.
Gölgemde dolaşan uyuz itlere,
Dost diye sarılıp adam sanmışım.

Dert edinip dertlerini dinledim,

Tanıştık mı bilmem
Şiirler yazdım kemha donlu güzellere
Ağıtlar yaktım Kerem gibi
Veysel'in sazıyla büyüdüm
Dağları deldim
Ve Dadaloğlu Diyarından geldim

Huyu batsın bir dost görse yücede,
Bir bakarsın bir yerleri gidişir.
Kıskançlıktan uyku tutmaz gecede,
Sabahadek kalemiyle didişir.

Başka ses işitmez kulaklarım.
Ben, oğlum, kızım ve karım:
Memleket türkülerini dinler,
Memleket türkülerini duyarım.

Türkülerde,
Türk’ü çağırır sevdam.

İhanetin demir halkalarında
Sevgi sözcükleri üretir.

Ayaz Apartmanının önünden,
Çocuklar geçer okula.
Hepsi hazırlar bugüne dünden,
Büyüyünce kul olmazlar kula.

Onlar Atatürk diye diye,