Ahmet Ayaz Şiirleri - Şair Ahmet Ayaz

Papazkaram;
Tatlı belam, şarabım benim.
…
Yorganım yatağımsın.
…
Sırtımdaki gömleğim,

Bütün diriler ağlarken
Ölenlerin ardından,
Ölenler gülüyorlardı.

Çünkü biliyorlardı,
Ağlayan dirilerin de

Bütün silahlar susmalı,
Kan davaları kan kusmalı.
Sevginin kucağında

Sevgi, zaptına geçirmeli,
Renkli rüyalardaki yaşamı.

Gölgem fıstık ağaçlarıydı;
Yakacık köyünde terim,
Terimde yakacı köyü kokar.

Burun büker gelincikler;
Çiğdem çiçeklerine.

Yol yürüdüm yarım asır,
Ağrılar kaldı dizimde.
Hayat kalleş, umut kısır;
Senelerdir yaş gözümde.

Yaşadığım her bir anı,

Efendiler yerler
Balı kaymağı
Damlasını koymazlar
Lopların dolu tasında.

Bizim dost şairler de

Bekledim bahtıma doğmadı güneş,
Ömrüm karanlıkta eridi gitti.
Takvimler tüketen yıllarım kalleş,
Umutlar peşinde çürüdü gitti.

Gelip geçen istikbalim bir kumar,

Gözler zayıflayıp saçlar dökükse
Bilesin sevdiğim senin yüzünden
Dişlerim dökülüp yüzler çökükse
Bilesin sevdiğim senin yüzünden

Göründün gözüme melek tahtında

Açılan çiçekler yeşeren yapraklar
Gün gelir sararır dökülür bir bir
Bir şair doğurur evren ve şafaklar
Ağaran şafakları ve baharı anlatır şair
Kaleminde

Sana son mektuplarımı yazıyorum.
Seni ömrümün ilk baharının,
İlk yaprak açtığı günde sevmiştim.
Nasıl da güzelleşmiştin, bir bilsen.
Deryadan damlacıklar kadar sıcak,
Deryadan damlacıklar kadar ılık,