Ahmet Ayaz Şiirleri - Şair Ahmet Ayaz

Şeker bayramını erken kutladık,
Misafir gelince Alper'le Bilge.
Bir hal oldu heyecandan çatladık,
Felek şanslarına etmesin gölge.

Gönül bahçemizde iki gül açtı,

Oğuzeli’m
Türkülerde Türk'ü yapıtım adını
Sevdamın sarhoşluğunda
Yüreğimin orta yerine sakladım seni
Senelerdir

Kendimi bildiğim ilk günden beri,
Helal ekmeğimin peşinde kaldım.
Mert olmalı dedim insanın eri,
Bu yüzden toplumun dışında kaldım.

Soygunda silahın modası geçti,

Şairim ağam, inkâr mı,
Üstüme var mı.
İçini dışına döken.

Cemil Cahit,
Abuşoğlu, bir de ben.

Yakacık Köyünde bir kerpiç evde,
Doğmuşum toz ile duman içinde.
Sarmıştı içimi bir kara sevda,
Düşünürdüm korkunç güman içinde.

Sokaklardan akan sudan içerdim,

Denizler durgun,
Sular sessiz.
Çiçekler solgun,
Alabildiğine.

Ay bulutta,

Sözün özü,
Anasının gözü olmalı şair.
…
Şair, kendine yetmeli.
Şair, kendini gütmeli.
…

Haberim yok duruşundan cisminden,
Kaşın, gözün yine öyle kara mı?
Hiç kimseye söz edemem isminden,
Benim gibi kara bağrın yara mı?

İnce ağrı gibi kaldın içimde,

Bir dünya kurulmuş,
İnceden ince.
Yaşamaya gelince;

Birileri var
Bir dilim peynir

Yıl 1980 Eylülün On iki si.
…
Kan gölüne çevrilmiş bir ülkede,
Bir can pazarındaki canlar;
Bir kurşuna kurban giderken,
Hızır gibi yetişti Kenan Evren.