'İNSAN KOSTÜMÜYLE GELDİM DÜNYAYA
ROLÜME KİTAP YAZMIŞ, UYDUM KURALA'
A.ALICI..
*****…BEN…*****
Altmış dört yılında TOKAT’TA doğdum
Acılar içinde gerçeği buldum
Dünyada yaşayan bende bir kulum
Yüzüyorum ömür denen bir salda.
Tohumken toprağa düştüm delice
Üç gülüm yetişti şu yeryüzünde
Maksadım yol açmak sevgi gölüne
Yürüyorum uzun, ince bir yolda.
Kalemim kıvılcım, gönlüm terazi
Dilim bedenimin çalan bam t ...
Uzatırım ellerimi…
Cansız hayalin karşısında
Bir an da olsa,
Hayal de olsa,
Mutluluğu tadarım…
Dilimle anlatsam sözlerim bitmez
Cümleler utanır sözler kâr etmez
Kalemler tükenir kâğıtlar yetmez
Bilemedim nasıl anlatsam seni?
*
Bakmadığım kitap, defter kalmadı
Şu kabuğu kırıp da
Kök salmalı toprağa,
Rengârenk açılmalı,
Gıpta duyup yaprağa.
Yağmur olup bulutlardan süzülsek,
Sırtını çevirdiğinde
Sıvazlayan bir el...
Mutluluk şefkatiyle,
Öyle ise..............
Tanımak zorundasın
İnsanı,
Çok yürüdük bilinmeyen izlere
Doğru dedik olur olmaz sözlere
Meğer ise tuzak imiş bizlere
Düşmeden tuzağa görebildik mi?
/
Çalışmaktan nasır tuttu elimiz
Sorularım cevapsız,
Çözüm bulamıyorum…
Alıp başımı gitmek geliyor
Başı dumanlı, karlı dağlara,
Uçsuz bucaksız ormanlara,
Dalıp kaybolmak geliyor içimden.
Dokunmayacaktım suya, sabuna
Kokmaya başlamış koskoca dünya
Kılıç’ı, kalkanı bıraktım amma
Kalemi kınından çektim neyleyim…?
Barış tellalları ölüm saçıyor
Terkediyor diye suçlama beni
Bilirsin ne kadar sevmiştim seni
Yıllarca zapt edip gönül kalemi
Beni sevenleri kovduğuna say…
Benim gönlümdeyken bir hovardaydın
İnsan kostümüyle geldim dünyaya
Rolüme kitap yazmış, uydum kur'ala
Bilmem başka söze gerek kalır mı?
Kelime kitaptır anlayanlara…
İnsanlar oyuncu yaşam bir sahne
Sen çiçeksen ben yaprağım.
Sen aşk isen, ben sevdayım.
Sen ağaçsan, bende dalım.
Ayrılmam gülüm senden…
Çeşme olsan suyun olur,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!