Agah Şiirleri - Şair Agah

Bütân kim mihr u kîn âyîne-i tagyîr virmezler
Meger şemşîr-i âha cevher-i te’sîr virmezler
Kenâr-ı dâye-i gerdûnda ol tıfl-ı yetîmüm kim
Mükerrer zehr-nûş itdürmeyince şîr virmezler
Hazer her turre-i pür-hamdan ey dil kim budur zannum
Olursın ‘âkıbet dîvâne vü zencîr virmezler

‘Âşıkun âhını sanma dil-i çâkindendür
Yâr-ı bî-rahm ile tab‘-ı gile nâkindendür
Bâdesüz seyr-i gülistân bana âteş gibidür
Zevk bahşâlıgı bâgun dahı tâkindendür
‘Âşıkun âb-ı şirişk âteş-i âhı n’itsün
Hass-ı bîgâne-perest oldıgı hâkindendür

Tabîbân-ı mahabbet hasta-i hicrânı sormazlar
Bilürler çâre olmaz derdi bî-dermânı sormazlar
Dem-â-dem ‘ayb idenler hâl-i ‘uşşâk-ı perîşânı
‘Aceb âşüftegî-i kâkül-i hûbânı sormazlar
Olanlar neş’e-yâb-ı la‘l-i şeker bârı dildârun
Dahı ey Hızr senden çeşme-i hayvânı sormazlar

Hemîşe sanma gönül câm-ı ergavân çekilür
Gehî şarâb u gehî kâse kâse kân çekilür
Figân ki ol meh-i âteş mizâcı gördükde
Dehânda gonçe-sıfât şu‘le-i zebân çekilür
Beni hayâl-i kadün şöyle nâ-tüvân itmiş
Ki hâme gibi vücûdumda üstühˇ ân çekilür

Bakma sükûn-ı zâhire zehhâr-ı kulzümüz
Görme hakîr-i katre-i Tûfân talâtumuz
Bilsek ne sûd ider ‘aceb âteş firûzumuz
Bu köhne micmer içre ne ‘ûduz ne hîzümüz
Revnak fezâ-yı ‘işretiyüz ehl-i meşrebün
Sahbâda neşve gonçede rengîn tebessümüz

Câm-ı şarâb u hûn-ı ciger meşrebümcedür
Hoş meşrebem safâ vü keder meşrebümcedür
Vahşîye hoş-nümâ reviş-i vahşiyânedür
Benden o şûh iderse hazer meşrebümcedür
Geçmem neşât-ı feyz-i binâgûş-ı yârdan
Evkâtlarda vakt-ı seher meşrebümcedür

O dil ki dâg-ı mahabbet şerâre-efgen olur
Felek-sitâre vü hurşîd ü meh nişîmen olur
O şem‘ hem-dem-i agyâr olunca dâg oluram
Ki şu‘le bende vü gayrun çerâg-ı rûşen olur
Kimi ki fark-ı ser itsem müdâm cilvegehin
Döner sipihr-i cefâkâra ol da düşmen olur

Dehânun gonçeveş pür-hande handânluk ne günçündür
Gönüller hˇ âstgâr-ı fitne fettânluk ne günçündür
Hayâl-i yârdan kalmazsın ey gam bî-vefâlukda
Eger yaranmazsan söyle yârânluk ne günçündür
Ne bir dâgun fetilisin ne bir bezmün ziyâ-bahşı
Dahı ey şem‘-i bezm-ârâ fürûzânluk ne günçündür

Cem‘iyyet-i safâ dil-i gam-perverümdedür
Zihn hezâr-ı şu‘le-i Tûr ahkerümdedür
Ferhâdı kûh-ı derdde çok görmüşem hele
Mecnûn dahı hayâl gibi gözlerümdedür
Bûs-ı ‘izâr-ı şâhid-i maksûd dâ’imâ
Âgûş-ı cünbüş-i leb-i hˇ âhişkerümdedür

Agyâr-ı sıkletin çekemem ‘âdetüm budur
Pür-derdhâneye giremem âfetüm budur
Tesbîhüm ehl-i savma‘adan yüz çevirmedür
Âlûde-i riyâ degülem tâ‘atum budur
Ey sâye-i hümâ senün olsun sa‘âdetün
İncitme düşme başıma geç râhatum budur