Afşin Dualı Şiirleri - Şair Afşin Dualı

Ortalığa hafif bir karanlık çökmüştü,
Denizin suyunda yıkanıyordu,
Gök kubbede ihtişamıyla parıldayan ay..

Gözlerimi kitaptan kaldırdım,
Mavi kumaş gibi uzanan denizin sonsuzlukları,

Kayıpların ardında tarifsiz acılar,
Yürekleri dağladı son vedalar,
Toplu mezarlar acının merkezi,
Bir başka dokundu yüreklere sanki..

Hiç bir söz anlatamadı hissedilenleri,

Gözlerime yaşlar doldu,
Sessizce ağlamaya başladım,
Olmadığını söyle bunun bir göz yanılgısı,
Yalanın gücü zirveye ulaşmıştı..

Hayatım ıssız bir çöl gibi,

Mağrur yaradılışlı,
Yoluma ışık vurmuyordu,
Ve şu sözlerle noktalandı öyküm,
Uzaktan sevdalıydım..

Kötülüğü ezme arzusundaydım,

Gecelerimin sabahı buhranlı,
Perdelerden sızan ışık,
Kurşuni soğuk sözler cesaretimi kırdı,
Uzunca günleri gözüme aşıladı..

Ağlar ördük içinden çıkılmaz,

Rîyanın rüyâları resmedildi,
Tuvaller kötüleri süsledi,
Bu kaçıncı ressamın sükûtu hayâli,
Düşler portrelere gizlendi..

Artık devran değişti,

Küçük adımlar attım,
Gözlerinde kendimin aynası..
Küçüldükçe küçüldüm, gözlerine kandım,
Gözyaşlarımı dikenli gülle sildim..

Soğuk kış yağmurları,

Savrulduk gel gitlere,
Avuttu bizi bahaneler,
Düştük dedikoducu dillere,
Prangaya vurdular sözlerimizi bile..

Yalanda olsa doğruyu duymak ister insan,

İçim yanıyor,
Gönlüm bırakılmıyor dile gelsin,
Söylesem dilim yanıyor,
Isırgan otu kimseye dokunulmuyor..

Derin bir of çeksem,

incedir kelimeler, ip üzerinden sarkan,
gizdedir düşünceler, zihinlerden damlayan,
aşkı sormam faniye anlatır kendini,
önce öğrendim aşkı, dile getiremedim