Afşar Timuçin Şiirleri - Şair Afşar Timuçin

Müzelerden çıkarıp
Denizlere sürelim kalyonları
Öleceklerse denizlerde ölsünler...

Kafeslerden ormanlara
Salalım aslanları

Çocuk ders çalışıyor görünüşte
Sayfaları yavaş yavaş çeviriyor
Çocuk deniz çalışıyor gerçekte
Gözlerini ufuklara dikiyor
Durup durup adını anıyor
Aşkın sözlüğünü ezberlemekte

Yağmurlar yağdı ve hiç dinmedi
Her biri saydam çiçeklenen saçında
Yağmurlar daha çok pencereler içindi
Öksüzdüm, gözyaşıydım dudağında
Bir sancıydım boğuk akşamlar gibi

Çiz beyez haritalara mor kalemle
Hiç görülmedik yepyeni kentleri
Hep oralara götür beni
Seninle olunca sıkılmam giderim
Çocuk yüreğinle sen kurarsın
Köprüleri alanları kuleleri

Yaşam güçtür
Hele benim gibi biri için yusufcuk
Acılarda bir ölüp bir dirilen
Sevinçlerde hep yalnız
Biri için yaşam güçtür yusufcuk

Öfkeli bir deniz gibi
Üstünden atma beni
Yazdığın gibi silme

Yumlama parçalama
Ne yapsam kırılmaz diye

Son mavilerin yavaşça
Akşama ölgün seslerle döküldüğü
Zamanları hareledim ince ince
Uzayları ekledim uzaylara
Sonra en güzel bekleyişleri kurdum
Senin adına.

Baba, nisan yağmurları bir panayır türküsüdür
Birazdan güneş açınca verecekler oyuncaklarımızı
Baba, savaş olmasın; savaş çıkarsa
Kirletirler göklerimizi, yırtarlar uçurtmalarımızı
Baba, savaş patlarsa en çok bize kızacaklar
Ağabeylerimiz kıracak, çelimsiz bacaklarımızı

Çocuk olmak sana iyi gidiyor
Hep bu sularda, bu bulutlarla oyna
Hep üstünü ıslat, hep kirlet ellerini
Ayakkabın iki günde delinsin
Bir rüzgâr kesinliği gibi geç sokaklardan
Eskidikçe eskiyor sevinç de, kaygı da

Onlar savaşçıdırlar sabah akşam
İnançlar örer umutlarından

Ellerin karanlıkta üşüdü, gir içeri!
Saçların yıkandı soğuk yağmurda,
Gel sobanın yanına sokul da,