Adnan Ünal Şiirleri - Şair Adnan Ünal

Bu gece,senle gezdiğim sokakları,
ilk defa yalnız dolaştım,
Öylesine dokundu ki bana sensizlik,
önüme gelene sataştım,
Belki güleceksin bana ama,
sensizlikten

Bunca zaman hep çile eziyet çektin,
Bizler için geceni de gündüz ettin,
Çok kızdın belki ama hiç küsmedin,
Melektir benim Şerife ablam dedim.

Gurbetin soğuğunda bizemi terledin,

Sancaklar açılacak,
Dağlara çıkılacak,
Teröristi vuracak,
Mehmetçikler geliyor.

Şanı ve şerefiyle,

Herkes düşmüş bir menfaat peşine,
Selam dahi vermez olmuş kardeşine,
İnsanlık can çekişiyor işte böylesine,
Kimiside bi haber hayattan öylesine.

Nerde bacı-gardaş,hani ana-baba,

Sen her gece tatlı uykuları yaşarken,
Bense uykusuz sokağını beklerken,
Şu belalı başımı alıpta giderken,
Yine sarhoş döndüm senin yüzünden.

Kaç gece geçtim bilmem sokağından,

Anlatması öylesine zor ki,
öylesine imkansız.
Ayrılık içimde bir kor,
yanar yanar dumansız.
Seni sensiz yaşamak var ya,
gelde onu bana sor.

Şairiyim hasretlerin,
Sevipte terk edilenlerin,
Anlatmakla bitmez dostlar,
Bu mevzular çok derin.

Kiminin ömrü sefa,

Meclisin derdi parti seçmece,
Mehmetler şehit oluyor peşpeşe,
Hep beraber dur diyelim bu gidişe,
Aman vermeyelim ülkemizde kalleşe.

Bizide çağır gelelim Yaşar paşa,

Hayalimdesin sensizliğin ilk akşamında,
Tarifi imkansız duygularım hep aklımda,
Sen bana tatlı bir belasın şimdi başımda,
Adını unutmanın imkanı varmı acaba,leyla.

Bir kere olsun seviyorum demedin bana,

Yiğitlerin birlik olduğu,Çanakkalede,
Arslanlar çarpışıyor,bakın hele,
Koşarak gidiyor,öleceğini bile bile,
Ruhunuz şad olsun,şehitler güle güle.

Ezineli Yahya çavuşum; yazmış destan,