Adnan Ünal Şiirleri - Şair Adnan Ünal

Bu dava; ne büyük bir cehalet,
Herkes birbirine veriyor vekalet,
Geride kalanların hepsi sefalet,
Kan davasıymış bunun adı,hayret.

Can almak Allaha mahsustur,

Bu kavga bu dövüş niçin,
İnsanlık olmuş ne biçim,
Bir lokmalık ekmek için,
Öldürmeyin ahireti.

Dört kitap yazmaz şiddeti,

Sanma bu sensizlik öldürecek beni,
Aksine büyütüyor sana olan sevgimi,
Senin kadar kimse bilmedi kıymetimi,
Annem kadar sevdim seni,unutma emi.

Sende buldum aşktaki kayıp adresimi,

Salkım salkım yüreğimden döküldü,
İçimde büyüttüğüm gül yaprakları,
Bir yetim misali boynum büküldü,
Bunlar aşkımın dinmez göz yaşları.

Kaymayan bir yıldızı bulamadı gönlüm,

O zamanda olmak vardı,
Ordusunda akıncıların,
Kılıç kalkan tek silahtı,
Adı yeterdi Osmanlının.

Hak adalet dağıtırdı,

Ne zaman gelsen aklıma,
Yüreğime kan damlıyor,
Ne kadarmı aklıma geldin?
Kalbimden kırmızı bir nehir akıyor.

Ne zaman kokunu hissetsem,

Ertuğrul gazi oğlu,
Osman bey iman dolu,
Çadırlardan kurulu,
Osmanlı doğuyordu,

Söğüt ve domaniçten,

Yetim bıraktın bizi,dört nisanda,
Çok çileler çektin başbuğum,davanda
Milliyetçi hareket ağladı senin ardında,
Başbugum unutulmaz bugünde, yarında.

Senin kıymetini bilmeyenler vardı,

Al bayrağa renk verenin,
Şehitler olduğunu,
Bu şanlı sancağa şan verenin,
Mehmetçikler olduğunu,
Bu kutsal toprak üstünde,
Nice canların son bulduğunu,

Kim göz dikebilirdi toprağıma,
Hangi çılgın girecekti yurduma,
Böyle ateş düşmezdi ocağıma,
Bir Mustafa Kemal daha olsaydı.

Dur diyemezdi bir amerikalı,