Adnan Şerifoğlu Şiirleri - Şair Adnan Şe ...

sen yar ağyar sen bana
sen eda nazar sen bana

sen rahman rahim sen bana
sen gece seher sen bana

Gitme uzaklara beri gel
Uzaklar canavar
Uzaklar sonsuzluk kadar…

İçime eğil bak da fırtınalar kopar

umuda bak nasıl da göz kırpıyor sana
yeşil dal ucunda arının minik kanadında
kedinin dingin mırıltısında sobanın yanında
kırlarda koşan yılkıların yelelerini tarayan rüzgarda

umuda bak ölüyor olsan da korkma

yalnızsın yine işte
düşüncelerin saldırısı içinde
boğuş boğuş intihar çılgınlıklarını dene
takıntıların alıp götürür beyin hücrelerini
sürmenajın kapkaranlık sırılsıklam dehlizlerine

bir uykuyu cananla uyuyanlar
lebaleb rüyalarda ne görürler
nereye uçar nereye konar
düş kuşları o kuytular içinde

kişi uykulardan geçince

İndirdi turuncu yangınını güneş guruba
Yüreğime kederden bedevi bir kandil astı
Üryan ağaçlar bencileyin perişan ellerini açtılar göğe
Korkularını duysun diye Rahim ve Rahman
Karanlık bedduadan hüzünler çökerken üstümüze
Küskün bir yüz gibi kondu dağlara göçebe akşam

ağla söğüt ağacı kış bitti...
ağla kırılmadın eğilsen de arza
sevinçten ağla yaşıyorsun çünkü hâlâ
ve hâlâ gün ışımakta
sular var hava var hâlâ
yaşıyor cananın olsa da senden uzakta

küskün gökyüzünden
kara kuşlarım geçer
akşamın kararan vaktinde
çığlık çığlığa sürür sürü
nereye giderler

mevsim, sarardı soldu bütün şehrin viran caddelerinde
geldi büyük can sıkıntısı, girdi eylül kapısından yine

parklar, bahçeler,köçöler örtünmüş altın örtülerle
canım yaz, bir abdal gibi çekip gittiğinden beri öyle

paylaşılmaz acılar iklimindeyim
kimbilir hangi uğrunun
tutulası dilinin biteviye zikrindeyim

yamanlığın en sivri ucu deydi canıma
umutlarım tükenir gibi ışığım söndü