hapishaneler doldu taştı
sübyancılar çoğaldı
üzmezlere güveneyim deme üzer
bluejeans giymiş hayatı düzer
al borunu götür Veysel Karani Demir
bir şeyi söylemeden
ben konuşurdum ya senden önce o şeyi
artık SUS ' um
sende
ol AMA
bırak artık benim gözlerimle bakmayı
Hayvanları çok severim
Benimde küçük bir köpeğim var
Hastalanır ve bana bulaşır diye korkmam hiç
Louis Pasteur ün iğnesi var
Devrimlerdir bizi ayakta tutan
gittiğin yer de olsa
nabzım sendedir
şuracıkta çarparken kalbim
dur demeyi kendime yakıştıramam artık
düşünmüşsen kalamazsın doğrudur
sevgiden öte sürekli ölüm
fakat yaşanmaya sokularak
tereddütsüzce
an kala..
hani yaşarsın asice güdülerini
dışardan hiçbir savaş kazanılmamıştır;
gerçek savaş içimizdedir (vicdan)
ve zafer yalnızca onurdur
ölümde ve kalımda!
13.08.13
intihar eden gelinciklerimiz vardı
bir daha ki zafere
mevziye uyan renkler vardı
kınasında dağlarımızın
devrim yaratmayı becermekse
özgürlük yanında olmaktı
seni ektim ilmek ilmek soluğuma
hasretin şiirlerimde
büyür günden güne
ay gibi
boşta kalır elim seni koparamam
_neden olmasın temiz olan sadece şu hayattaki bozuk sicilim gibi insanlar_
yaşatmak için ölünmeli değil mi
asıl gaye
ölümümüz birilerini yaşatmıyorsa
ve düşenlerimiz
_konuşursam birikemem_
D
bana acıların en büyüğünü tattırıyorsun ya mutlu ol..
içimde tütüp dur
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!