Adem Efiloğlu Şiirleri - Şair Adem Efiloğlu

Ah Şehrinaz;

Nice dağları aştım aşkın için,

Denizlerle köpürdüm,

Aklıma gidişin düşüyor:
Mevsimleri üşütüyor bedenim. Aykırı düşüyor bütün doğrular kulaklarıma. Hayır, olamaz diye söyleniyorum kendi kendime. Bakıyorum nedensiz döküyor ağaçlar yapraklarını. Nedensiz köpürüyor deniz. Nedensiz böyle deli boran rüzgâr. Nedensiz yolunu şaşıran yolcular. Nedensiz akşamların karanlığa düşüşü. Nedensiz ayrılıklar. Her şey nedensiz gidişinle.

Aklıma gidişin düşüyor:
Geçen yılları anımsıyorum, dudaklarımı ısırarak. Bir çilek bahçesinin içinde avuçlarımız ve dudaklarımız kıpkırmızı. Uzun bir vadinin içinde eskiyen taş değirmende eğleşiyoruz. Tavşankanı çay demliyoruz ırmağın gürül gürül sularından. Akşamı yaktığımız dağ ateşiyle karşılıyoruz. Titredikçe birbirimize sarılırken akşamın sessizliğine yetişiyor çekirgelerin korosu. Merak etme ağlamıyorum. Bu hayaller tutuyor beni ayakta diye hayıflanırken, her haliyle sevdiğimi söylüyorum

Aşkı âşık et de aşka,
Sevda seni alkışlasın.
Sar yarana başka başka,
Dünya seni alkışlasın.
/
Çekme gözündeki nuru,

Şefkatli ellerin, değsin başıma,
Sevgini içinde, ver anacığım.
Yüzüme, gözüme, hatta kaşıma,
Çekinme nurunu, sür anacığım.
/
Şu fani dünyada, sevginle dolmak,

Yükü ağır kalbimde, ne hayaller kurmuştum,
Hiç durmadan söylenen, sözlerin anlamı yok.
Can büyütüp içimde, gölgesinde durmuştum,
Artık vuslat yazılı, tezlerin anlamı yok.
/
Cürmümüz sevda olur, cümleler kifayetsiz,

Nice derin dertlerim, açmalara korkarım,
Her yana çekilirim, anlatamam derdimi.
Olur ya fark etmeden, bilinmeze sarkarım,
Her şeye takılırım, anlatamam derdimi.
/
Kırılınca pusulam, deryalarda şaşarken,

Anne diye başlayan, her sözcüğü kıskandım,
Özlemek suçtu bana, özledim diyemedim.
Yağmurlarda ıslandım, dehlizlerde paslandım,
Parçalandı yüreğim, sızladım diyemedim…
/
Yarım kalan öykümle, diyar diyar dolaştım,

ARTIK EVE DÖN BABA

Gün boyu koşturup duruyorum,
Bütün çocukların isimlerini ezberledim sokakta,
Annemin azarlarını bile kopyaladım desem şaşırma.
Üzerime ne kadar dikkat etsem de,

Lafzımızı duvarlara yazmışım,
Rahmanın verdiği, fermandayım ben.
Kirpiğimle mezarımı kazmışım,
Samimi ihlaslı, imandayım ben.
/
Musa ile Tur dağında turladım,

Senin için yeşerttim, aşkın filizlerini,
Ömrümü verdim sana, aşka inanmadın ki.
Uzaklarda olsan da, arardım izlerini,
Ömrümü verdim sana, aşka inanmadın ki.
/
Sende sevda yok ise, nedir ki benim karım,