Adem Efiloğlu Şiirleri - Şair Adem Efiloğlu

Bir kar tanesi düştü
Üşüdü yüreğim,
Buz tuttu kutuplar misali...
Gözyaşlarım
Dam sarkığı buzlara döndü...
Dondu Nefesim

Seninle biz
İki ayrı iklim
İki ayrı yeriz
Varsay dağ ve deniz…

ŞAFAKLAR NE KADAR YAKINDIR SİZE...




bu gece senin için mevzideyim anne

ACILARIN ŞEHRİ KUDÜS
/
Ecdat nefes alsaydı vermezdi bir taşını
Uzaktan ağlıyoruz eller var dualarda
Elbet birgün sorulur saklama gözyaşını
Gönül denen hanede diller var dualarda

ACININ ZENGİNİYİM, MUTLULUĞUN FAKİRİ
/
Daha doğarken bile, kalçamıza vurdular,
Büyüdükçe günbegün, acımadan kırdılar,
Mutluluk diledikçe karşımızda durdular,
Bu ömür bilin işte, çilelerin eseri;

ADAMLAR ADAM OLSA
/
Adamdan bahsederim, sözü özü bir vursun,
Nezaket onda kalır, adamlar adam olsa.
Ahlakı örnek olsun, duruşu güven versin,
İnsan onurla ölür, adamlar adam olsa.

ADIM TÜRKİYEDİR SOYADIM VATAN

Cihan ki uğruma, kıyamda durur,
Adım Türkiye’dir, soyadım vatan.
Niceler bayrağa, kanını verir,
Adım Türkiye’dir, soyadım vatan.

AFFET BENİ

Ey her şeyi gören Rabbim
Kula sabrı veren Rabbim
Yaraları saran Rabbim
Sana geldim affet beni.

AĞLATMAYIN KADINLARI

Ucuz yürekli insancıklar anlamaz Âdem.
Söylemem gerekirse
Her erkek bir kadının sabrıyla gelir dünyaya.
Bir kadınının kollarında büyür hayalleri

BEN DAHA ÖLÜR MÜYÜM



Aşığım müptelayım, işvelere nazına,