Abdurrahim Kahraman Şiirleri - Şair Abdu ...

Sağır eden sessizliklere düştüm
Düşlerimi yitirdiğim kör uçurumlarda

Geçtiğim yollarda üşüdü kırlangıçlar
Gökyüzünü kaybettim kaç kez
Ard arda...

Umutsuz girdiğim son istasyonda
Heyhat! ...Bu tren de kaçtı galiba
Hep önümde koşan kahpe zamanda
Bu fırsat kuşu da uçtu galiba

Çarığım eskidi,asam kırıldı

Zaman
Bir azgın kısrak
Bir deli su
Bazen bir pişmanlık
Bazen bir arzu
Baş döndürücü bir hız

Yavaşça süzüldü
Kendi renginde
Örtünün üzerinden
Kıvrımlara gizlendi şarap
Utandırmamak için
Kırılan kristal kadehi tutan elleri...

Sararmış siyah beyazlara
sarktım kaldım
salıncaklar kurdum akasyalarına
Bebeler gibi sallandım
Babamın anama küs gibi durduğu şu kare'de
Ben sümüklü bir oğlandım

Dil yarası var bu şehirde
Hayret
Meyhaneler
Ayık mı ne
Martılar yalpalalıyor
Balıkhanede

Bir cansın sen
Kraterime konan
Bir gözün ışık
Bir gözün göz değil

Magmam rengârenk derinlerde

Sınanıyorum yokluğuna gülüm
Kader kapkara bir mihenk taşı ruhumda
Step soğuklarının ak vurgunu yüreğimde hasretin
Saçlarını üşüyen rüyalarıma yorgan eyledim
Sınanıyorum işkence soğukluğuna...
Koca bir çıkın yaptım sevdamızı

Ah o gözler
Yeşil,mavi,elâ,kahverengi
Siyah gözler
Ah o bakışlar
Tek noktaya sabit deli,suskun
Gizemli

Papatya katili etme beni
Kıyamam papatyalara
Sonra hangi yüzle uzanabilirim kırlara
Diye kuruntulanırken

Birden