Bir tuhaflık var sende!
Derdin neyse de kızım?
Yok, bir şeyim desen de;
Gönlün tasada kızım!
Sırf dildeyse diyanet;
Kindara bak kindara!
Neler kusar dindara
Dindar sessiz kaldıkça;
Yükseliyor çok nara.
Dindara bak dindara(!)
Sardı illet milleti!
Yetiş doktor nerdesin?
Şan sanıyor zilleti!
Yetiş doktor nerdesin?
Âşık olduk maddeye!
O, hasımken insana;
Dost mu oldun sen ona?
Yok, şu işin mantığı;
Diş bilerken o sana!
Hiç sevmezken o seni;
Bazıları sanıyor; ölüm hiçlik ve yokluk(!)
Ve sırf zanla derler ki; her şey mevtle bitecek(!)
Ne yazık ki bu savda, devam diyor bir çokluk!
Bu güruhun fikrince; beşer tümden yitecek(!)
Hiç düşünmez bu zatlar, kimdir insi yaratan?
Hak deyince, meclislerden kovdular
Israr ettim, tekme tokat dövdüler
Na-hak dedim, metihlerle övdüler
Aman Rabbim, medet eyle halime!
Sensin bize, dürüstlüğü buyuran!
Bir söz atmış ortaya,dinde cahil bir kişi!
Düşmüş onun peşine, hak zanneden bin kişi!
Der-hatır Müslüman! Ne diyordu o kişi?
Kabir denen durakta, bitirmişti gidişi(!)
Ne haddine bir mahlûkun Haliklık?
Küfre girer kim der ise; “ene-l Hak”!
Görevimi aciz kulun maliklik?
Abid olan demelidir; “mine-l Hak”
Hakkın kulu nasıl İlah sayılır?
Fırsat ayı dedi ya; kürsülerde vaizler;
Parsacılar çoğaldı, gufran ayı gelende.
Farz ve vacip yerine, konulunca caizler;
Vesveseye açtı yol, bu garabet bilende!
Dostlar bana bir at lazım!
Sanmayın ki; kır at lazım!
Göreviyle mütenasip;
Nadirattan bir at lazım!
Bugün bana bir at lazım!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!