Abdullah Ercan Şiirleri - Şair Abdullah ...

Yine bindi kalemimin tepesine
Dağıttı gurbetin, beni
Parmaklarımda sızlattı
Yüreğimdeki hasreti
Mutluladı
Yalnızlığımı kat be kat

Uyku yok üç beş nöbeti yazdı, yine geceler
Kağıtsız masamda kalem, gönlüm diye heceler
Rüyaya dalıp ta dinse âh, o müzmin sancılar
Mahmur gözlerle uyandığım, sabaha günaydın

ümitsiz bir sevdâda, çürümeden kalbimiz
şarkılarla anılsın, hayal olan sevgimiz
ahde vefâ eyleyip, verilmiş bir sözümüz
unut gitsin varsa da, hatırlatma maziyi

gülme öyle yüzüme, anma artık ismimi

vakit hüzzam oysa,gönlüm hicazda karar kıldı
sabâ doğdu güneş,rast yükseldi nevâ kırıldı
mest-i kâlb uşşâk ile,gâh coştu gâh-ı duruldu
sabâ doğdu güneş,rast yükseldi nevâ kırıldı

O sımsıcak bakışlar,kar ile boran şimdi
En mâsum hâtırâlar,soğuk bir yalan şimdi
Bahar ümîdi vâr'ken,bir nebze yüreğimde
Zemherî zamanlardır,ömrüme kalan şimdi

bir dağın kapısını çaldım yine
esmer yüzünde gecenin
yüklenip omuzlarıma bütün yüreğimi
canımı takıp dişime
günden,güneşten,herkesten...
kaçar gibi.canhıraş

gönlümde zuhûr etmesede
suskunluklarım vefasızlık etti
soluk mürekkepli bir kalem var şimdi
parmaklarımın arasında...

Gökyüzü ıssız bu akşam
Karanlık bir başka garip
Dökülüyor içimin yıldızları
Hüznümü mehtaba ulak saldım
Ben ise
Ondördünde bir ay'a

ve, yağmur gelir ıslanır bütün gece
düğümlenir kalır,dudaktaki hece
karanlık gökyüzü sanki bir bilmece
kurumuş kağıtla çöz çözebilirsen

saçında esiyor rüzgarın türküsü

Günden kalma ışıkları savuruyor geceye rüzgar
Gözlerim,
Gökyüzü kadar kör ve yalnız

Gözyaşımdaki masal yürür
Bir damla ışığa kirpiklerimden, Zührem