Abdullah Ercan Şiirleri - Şair Abdullah ...

İnsan elinde kirlenen gün

göm geceye umutlarını

berrak sabahlarda bekler

Vuslat vakti güneşin,ufuk sevdâya serilmekte
Gönül rengim bu akşam,türlü efkâra bürünmekte
Yorgun düştü gözlerim,gölgelerde gün eskimekte
Gönül rengim bu akşam,türlü efkâra bürünmekte

Çöktü yine,esmer yüzüne günün
Akşamın hüzünlü sîmâsı
Kanatlarında bin bir hengâme
Yolculuk telaşında kuşlar
Seher vakti başlamıştı bu taşınmalar

Ol Yaradan ki bırakmaz,kimsesiz kimseyi
Ne mes'ûd hânedir bu arz,ne kimsesiz evi

düşüp o tatlı rüyanın,zevk-i dem'ine dalıp
aşka memnû bahçelerde gezme gönlüm boş yere
nefs denen leyl-î hülyânın,cazibesine kanıp
fâni dünya zemininde,üzme ömrüm boş yere

sarınca derdi sevdânın,halden anlar edibler

sana seslenecek birazdan
yüreğimin sabâ nidâları
sıva kollarını
titresin teninde su
vakt-i seher hazz'ında
bir duâ'nın

Allaha bir can borçluyum
İpten ipe dizsen nolur
Kevgir ettin yüreğimi
Posalarım süzsen nolur

vakit
toparlanma vakti
uyanıp,üryan düşlerin yatağından
çeketimi atıp omuzuma
gidiyorum

Mehtâb;
Yıldız salkımlarının arasında bir zenbil
Bakışlarını öper hüzünlü gözlerimin
Sarkarak sessiz uzaklardan

Cennet sarhoşluğu yaşatır

Güneşli bir günde ıslanmaktı belki
Uzağındaki kentin bulutları,üzerine çöküp
Bir yabancının gözlerinde
Gözbebeklerine kadar kararmak
Şairin dediği gibi;bilmeden yakalanılan sağanak
Belki aşktı bu