Abdullah Acar Şiirleri - Şair Abdullah Acar

Aynalarda dökülüş
Kırık cam parçaları
Kanayan dudaklar
Eğrilmiş yüz hatları
Ve o anlar...
O sıra üstü

Gecedeyiz
gölgeler savaşıyor
iri gölgeler görüyorum
eğrilip doğrululuyor
ellerinde oraksı aletler
sırtlarinda pelerinler

Yıllar sonra
Bir gün ortasında
Yeniden görmek seni
Mideme derin sancılar
Yüreğime dinmez acılar getirdi

Hızır Dedi:

Ey Oğul ben sana dememiş miydim
Sen bana sabredemezsin diye
Sana ben üç hak vermemiş miydim
Hepsini tükettin, ne kaldı geriye

Ellerin okşuyor baharları
Gözlerinde büyüme sancısı
İnce bir sızı yokluyor yaraları
Gülmek mi, ağlamak mı
Hangisi?

Uçmak, sihirli kelime
Hürriyet gibi, kardeşlik gibi
Şükranımız sonsuz bilime
Bize bir çift kanat verdi

Çocukken düşlerimde uçardım

Saçlarının kasırgasıdır
Beni atan Kaf dağlarına
Gözlerinle toprağa girdim
Sen bir yavru kuş idin
Busemle kanatlanıverdin
Anka kuşum bekle!

Tanıksız bir ölümün ipuçlarındayım
Yakalarım alabildiğine kirli
Biri asılıyor sanki alt dudağımdan
Ağlamamak o kadar zor ki!

Aman Allahım! Bu bir cinayet!

Bilmem ki kaç yiğit sana vuruldu
Kaç bahadır sevdan ile kahroldu
Kaçı önünde yaprak gibi savruldu
Güzeller sultanı sensin İstanbul

Güzelliğin akıllar alır

Düşünüyorum da
çıkıp yağmurun altına
sicim gibi inen yagmurun altına
kimsesiz, yapayalnız ve çırılçıplak ıslansam
ne bir evim olsa ne sığınağım
ne de bir agaç altı sığınacağım