Abdullah Acar Şiirleri - Şair Abdullah Acar

Ay ışığında yuzune şiirler okunan
bir sevgili olmak isterdim
Yalnızca gözlerin parladığı karanlıkta
kulağına sevildiği fısıldanan

Ötelerde, gökyüzünde

Eşek ne etsin gül koklamayı
Ne karnı ağrıya, ne başı şişe
Görse, burun kıvırır, baklavayı
Reyting dedigin bele bişe

Yavrular atladı, reytingler patladı

Yıllar sonra
Bir gün ortasında
Yeniden görmek seni
Mideme derin sancılar
Yüreğime dinmez acılar getirdi

Ellerin okşuyor baharları
Gözlerinde büyüme sancısı
İnce bir sızı yokluyor yaraları
Gülmek mi, ağlamak mı
Hangisi?

Hızır Dedi:

Ey Oğul ben sana dememiş miydim
Sen bana sabredemezsin diye
Sana ben üç hak vermemiş miydim
Hepsini tükettin, ne kaldı geriye

Uçmak, sihirli kelime
Hürriyet gibi, kardeşlik gibi
Şükranımız sonsuz bilime
Bize bir çift kanat verdi

Çocukken düşlerimde uçardım

Saçlarının kasırgasıdır
Beni atan Kaf dağlarına
Gözlerinle toprağa girdim
Sen bir yavru kuş idin
Busemle kanatlanıverdin
Anka kuşum bekle!

Tanıksız bir ölümün ipuçlarındayım
Yakalarım alabildiğine kirli
Biri asılıyor sanki alt dudağımdan
Ağlamamak o kadar zor ki!

Aman Allahım! Bu bir cinayet!

Düşünüyorum da
çıkıp yağmurun altına
sicim gibi inen yagmurun altına
kimsesiz, yapayalnız ve çırılçıplak ıslansam
ne bir evim olsa ne sığınağım
ne de bir agaç altı sığınacağım

Bilmem ki kaç yiğit sana vuruldu
Kaç bahadır sevdan ile kahroldu
Kaçı önünde yaprak gibi savruldu
Güzeller sultanı sensin İstanbul

Güzelliğin akıllar alır