Abdulkadir Turğut Şiirleri - Şair Abdulk ...

Sabır Hakka güvenmektir
Selamettir sabrın sonu
Zorluklara direnmektir
Selamettir sabrın sonu

Sabredenler mutlu yaşar

Ene’l- hak sözüm idam fermanım
Vuslat’a ermektir derdim/dermanım
Yakılır bedenim külüm savrulur
Aşkın meydanında benim harmanım

Hak namına haksız hüküm verilir

Kara bir çarşafa bürünmüş gece
Kim bilir kimin yasını tutar
Zifiri karanlık
Dipsiz bir kuyu
Henüz kurulmamış hayalleri yutar
Yalnızlık

İncitme hayvanları
Sevelim biz onları
Hepsiyle dost olalım
Hiç yanmasın canları

Sakın kuşa taş atma

Makam elde etmek mümkündür elbet
Dalkavukluk edip ezilmek lazım
Ayağın altına serilir servet
Lakin almak için eğilmek lazım

Uzun uzun kulakları
Kısadır ön ayakları

Yokuşlarda hızlı koşar
İnişlerde kayar düşer

Hem açlıkta hem toklukta
Hem darlıkta hem bollukta
Kolaylıkta ve zorlukta
Yaradana şükür gerek

Yürümeye ayak vermiş

Yalnızım
Binlerce insan içinde
Nimetler içinde
Hep aç gibiyim
Dostlarım birer birer
Terk etti beni

Yol vermiş trene aşılmaz dağlar
Kara yılan gibi kıvrılır gider
Ayrılmaz ikili trenler raylar
Biri diğerine sarılır gider

Ders aldım feleğin her cilvesinden

Uçsuz bucaksız
Bir çöldür gurbet
Alabildiğince kum
Kum tanelerince hasret