Zülfikar Yapar Kaleli Şiirleri - Şair Zü ...

Ay kaybolur gün çıkınca
Kalp kalbe akar bakınca
Aşk dediğin mum yakınca
Gönüllerin yağı erir.

Aşkı sevda yapan hayali güzel,
“Dut dalı”nın tellerine takılır!
Akıl bir baharda dökünce gazel,
Aşıkların dillerine takılır!

Turnaları Bağdat ilde eyleyin,

Uzun yol görünür daldığım zaman
Suya baktım belki annem görünür
Gönlümü huzura aldığım her an
Çaya baktım belki annem görünür.

Karanlık geceye fener aradım

Aşmaya yeltendiğin yalçın kaya, koca dağ
Her beldeden yol aşar, geçit vermez Kocadağ
Sendeki gizli hasret, bendeki sessiz hüzün
Baba orman, anne çay, sen ovasın, koca dağ.

Başım çıplak dağ gibi, boranım var karım var.

Seher ile gülen, semada ak ak
Varlığınız bizi burda eyler hey!
Seherde umuda ıslık çalarak
Mühürlenmiş iftiharlı çağlar hey!

Gün gitmiş, kalmış sise
Aklı yıkmış kasise
“Adamlık para” ise
Düzeni çöpe bırak

İştahı kabardı paşanın beyin
Şimdilerde yolu pazara gider
Aklı mı ermiyor “Uğursuz Şey”in?
Bilmiyor mu her yol mezara gider

Bazısı söz eder lüzumsuz, yersiz,

Ne yaptık ki sana böyle tırlattın
Baba desen de bir demesen de bir!
Kulağımdan ta uzaya fırlattın
Baba desen de bir demesen de bir!

Sanma ki yel eser hep ılgıt ılgıt

Gökyüzünde cilve, yerde temaşa
Bülbül taş başına konar mı sandın.
Sitem yaramazın elinde maşa
Yüreklerin feri diner mi sandın.

Ezeli saltanat ebed durumda

Bayramların şimdi şeri hükme ne?
Biz bizlerden çok çok uzağa düştük…
Gene gönül mahzun, yüz asık gene,
Çok müflis Müslüman tuzağa düştük…

Şu mahzun vatana bir bakın hele,