Zülfikar Yapar Kaleli Şiirleri - Şair Zü ...

Ur tutmuş beyinler sağır kulaklar
Sevdalara ağıt yakan öz mağdur
Vatan aşkı bizi hayatta saklar
Sevgileri alevleyen köz mağdur

Bin yanlış içinde tek doğru varsa
Minnet desem doğru derim herhalde
Her kim Resul buyruğuna uyarsa
Sünnet desem doğru derim herhalde

Eğri yaşamayan çıkmaz da yoldan!
Hakikati bulur, menfaatine…
Yardım bekliyorsan şayet bu kuldan
Sadakati bilir, menfaatine...

Anıları hayal ile süsle gel

Görmedim bir tane mağdur olmamış,
Yolları perişan köylerin şimdi.
Dağlarında kuşu bile kalmamış,
Halleri perişan köylerin şimdi.

Yıllar var ki gezdi bir ıssız dağı
Çokça kaldı boranında kışında
Asla ısıtmadı yıkık ocağı
Ilık rüzgâr eser yanı başında

Ne bahçe var, ne tarla var, ne ekin

Gezişimde, duruşumda durgunum
Günahımın gözlerini oyamam!
Sanki şelek taşımışım, yorgunum
Dertlerimi dert edinip sayamam.

Ne baharım belli, ne belli kışım

Düşlere sığınan arzu kuşları
Geriye dönmeli, gelmeli gülüm!
Hamiyet erbabı karakışları
Kardelen misali delmeli gülüm!

Cahilliğe satma çalım
Bilgiyle olunur âlim
Nerede bulursan ilim
Al diyorum, ne dersiniz

Olmasın istemem şöhretim, mülküm,
Nurlu ufuklara bakar, gelirim.
Çağırırsa eğer Fatma'mla, Ülkü'm,
Bütün engelleri yıkar, gelirim.

Kızıl ateş, bağrına eş yatırdın
Hararetim, gönül fazım öp beni
Sarı suyla harlı aşka götürdün
Kara böcek, sinsi nazım öp beni

Arzusu matemli, sönük ay gibi