Zülfikar Yapar Kaleli Şiirleri - Şair Zü ...

Örümcek özenip güle
Tutmuş sır’a daldalanmış
Seher can verir bülbüle
Ötmüş yara daldalanmış

Bahar kokusunu alınca dağlar
Kardelen boy atmış kardan arınmış.
Ana ah ettikçe ırmaklar çağlar
Kemale özenmiş sırdan arınmış.

Eşitlik safsata, hakka muhtacım,
Bir kıta şiiri aldım, yoldayım.
Bu ülke sevdamdır, başımda tacım,
İşte cevabını saldım, yoldayım.

Gönül aleminin dilenciliğini yapanlar
nimet bulma sevdasından galip çıkmışlardır.
Gözlerini dünya tamahından
kurtaramamış olanlar

Sultan İkinci Mehmet,
bir cihangir,
devrinin fikir aleminde
büyüklüğünü kabul ettirmiş

Nefsinden feragat etmeyen,
gerçek özgürlüğü bulamaz.
Başkalarının özgürlüğünü tanımayanlar,
özgürlüğe layık değillerdir.
Kendi için olduğu kadar,

Öyle bir yer ki orası,
Gök kubbenin sınırı dayanmış oraya.
Cennet bağının kokuları yayılmış.
Gülün özünde yer almış,
Eteğini dikenlerin ayakları altına sermiş.

Yıllardır gönül birliği ettiğim,
Gönlümden gönlüne köprü kurduğum,
Gönlümüm neşesini,
Gözümün ışığını yitirdim.

Dostumun dostu benim
Elbette ki dostumdur.
Nitekim ata dostları,
Dostların en makbulüdür.

Musdarip bir gönlü vardı,
Gülmeyi unutmuştu.
İç dünyasını çepeçevre saran ahı,
Bir türlü patlayıp gizlilikten ayrılamıyordu.
Dışa açılmayışı, daha uzun