Zübeyde Gökbulut Şiirleri - Şair Zübeyde ...

Sözüm sevgi üstüne, böyleydi bunca sene,
Usanmadım yazmaktan yazacaktım da yine.
Bir avuç sütü bozuk, bağrımı yaktı yine,
Her sözümü diyemem karşıma edep çıkar.

Yıllarca dost bilerek bağrımızda besledik,

Yetmez mi musallatın, düş yakamdan ey felek!
Keder küpüne döndüm, yüreğim elek felek,
Ne menem bir şeysin sen, ne değilsin bir bilek.
Bütün fatura sana, Karun musun sen felek?

Derdimi çeken Yâr’im, bilirim yoktur eşin.,
Varlığına müptela olmazsa olmazımsın.
Sensizliği düşünmek, ucu zehirden bir ok,
Saplanır yüreğime, inlerim yaşın yaşın.

Büyük küçük dertlerle debelenip dururken,

İstemem dünyada köşkü, sarayı,
Bana dondurulmuş gülücükler ver.
İstemem riyâkar aşkı, parayı,
Bana dondurulmuş gülücükler ver.

Yorgunum annenin guzusu yorgun,
Mühürlü kalplere ezelden dargın,
Gurbet ele yazan kaleme kırgın.
Olmasam ne yazar olsam ne yazar.-- ---gelin58

Guzun kurban olur Gazel Ana`ya,

Neye yarar dünya bir dağ başında,
Gönlünce bir dost bulunca güzel.
O dost ki gütmeli beni peşinde,
Hatırdan gönülden bilince güzel. -- Gelin

Mecnun olsam nam yürütsem ne çıkar.

Bu söz….
Bu söz, ya senden sonra söylendi,
Ya senden önce vardı.
Tecelli etsin diye
Rabbim seni yarattı.

Sahte şeyhi pîr eder ölçü alır kendine
Unutur bu arada Yaradan'ı, Resûl'ü.
Nöbettedir kör şeytan, sen yol alırken dîne
Yunus’un Mevlana’nın böyle miydi usûlü? .

gelin- Kırşehir