Ağlatan, inleten, güldüren kader!
Onu seviyorum, ağlat diyemem
Farketmez bilmesin, ben neredeyim
O mutlu olsun da görüşmeyelim.
Ağlatan, inleten, güldüren kader!
Öbür tarafa giderken, sana ne kalacak senden başka!
Beraberinde; kendinden başka ne götürebileceksin?
Gücün, iktidarın, zenginliğin bir işe yaramayacak,
Hiçbir yere kaçamayacak; bir bir de hesap vereceksin!
Eninde sonunda; akıbet geleceğine göre başa,
Aklını başına al, adil ol, ve de ona göre yaşa...
Neden tanrım, neden? Hep gülmek varken
Hiç gülememek, hep ağlamak neden?
Yıllar mı yetmiyor, hayat mı kısa?
Öğrenmek isterdim bir bilen olsa!
Neden tanrım, neden? Unutuluyor
Ağzında bakla ıslanmasa da;
Benim sana ihtiyacım var.
Cep delik, cepken delik,
Baldırı çıplak olduğum,
Baş ütülediğim zamanlarda;
Yanımda bir tek sen vardın.
Dosta dost olup, dostu aramak
Hatırlayıp anmak, yanında olmak
Acıyı, kederi, hüznü paylaşmak
En ufak sevinci canen yaşamak
Şimdi unutuldu, o eskidendi.
Ufka bakıldığında
Görünen herşey
Uçsuz bucaksız gibi gözüksede
Ucu bucağı belli
Hani bazen
Bir olayı geçiştirmek için
Anlamını anlamadığım
Anlamsızlıklarla dolu bu hayatta
Hayatımın tek anlamı sensin
Ama ne yazık ki; beni de sen anlamıyorsun!
Bugün, ar damarı çatlamış olan bir insana
'Geçmiş olsun' demekten başka hiçbir şey kar etmez
Tamam da; bu durumdaki bir insanın sonunun
Yarın, daha da beter olmayacağı ne malum!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!