Ziya Kara Şiirleri - Şair Ziya Kara

Ciddiyetsizliği
Ciddiye almamalı
Tamam da;
Yaşam,
Zaten başlı başına bir muamma!
Sonuç olarak;

Ruhumda rüzgar kıvılcım savuruyor
Kalbimdeki ateş sönmedi, yanıyor
Günahsız dudaklarım seni arıyor
Seven kalbim, bil ki; seni hatırlıyor
Gelirsen, mutlu günler bizi bekliyor.

Sıradanlığı sevmek
Sıradan biri olmak
Bazen bir şeyler kaybettirebilir
Çoğu zaman da çok şey kazandırabilir
Biri seni anlamasa da
Bir diğeri mutlaka anlar

Kala kala bana sen kaldınsa
Kendime çeki düzen vermeliyim
Kendimle böbür böbür böbürlenmek yerine
Eğer ben insanlıktan nasibimi almışsam
Senin değerini kıymetini bilmeliyim
Aksini iddia edersem

Dün, bugün; bugün, yarın; yarın, bugün;
Geçmiş gibi gelecek de
Gelecekte geçmiş olacağına göre;
Öleceğini aklından çıkarmaman gerektiği gibi,
Ölümü de aklına getirme ki;
Hayatı son güne kadar dolu dolu yaşamak mümkün olsun...

Evimin kapısı herkese açık
Gönlümü heyecanlara kapadım
Söyleyeceklerini söyle de git
Beni fazla yorma bitkinim zaten.

Yaşarken ölmeden hayatımdan çık

Yağmur yağmazsa göl kuruyabilir,
Denizin kuruması mümkün değil!
Seven sevdiğini unutabilir,
Benim seni unutmam mümkün değil!

Yaşarken ayrılıklar olabilir,

Sen,
Kara gelinliğinin içinde
Kaderine boyun eğmiş
Bembeyaz tenli
Taptaze bir genç kızsın.
Sen,

Kendimi bildim bileli,
Ateşimsin, külümsün.
Damar gibi, kan gibi,
Ben sana mecburum!

Ne geceyi, ne günü

İnsanın havsalası alsa da almasa da dünya dönüyor,
Sonsuza kadar da dönecek, ya bizim sonumuz ne olacak?
Bu sorunun cevabı yine insanın kendi içinde gizli,
Gönlümüzü ferah tutalım; ne ekersek onu biçeceğiz!