Ziya Bekar Şiirleri - Şair Ziya Bekar

Anamız,baçımız ve avradımız,
Suyumuz, ekmeğimiz ve aşımız,
Savaşta omuz omuza savaştığımız,
Bizim en kutsal varlıklarımız.

Üretime katkıda bulunuyor,

Senin elinde bir kırmızı gül
Aşka sürüklüyor
Gözlerim dolgun,dolgun
Senin yüzüne bakıyor
Sanki kalbim hayalle dolmuş
Senin için atıyor

Bak kızım sana bir şeyler söylüyorum.
Can kulağıyla beni dinle diyorum.
İster alay et ister gül,
Yaşın küçük şimdi anlamazsın.
Yaşın on sekiz oldu mu,
Kanın kaynadı mı,

Konak vapur iskelesinde,
Bir vapur düdüğü çığlık,çığlığa,
Ardından bir daha,
Bir başkası daha arkasından.
Vapurun içinde güverte de,
Gözlerim engin denizde,

Unutmak, unutulmuşluğun ötesinde
Sonsuzluk,sonsuzluklar içinde
Karamsarlıklar sarmış her tarafı
Alışkanlıklarımızın ötesinde
Bir ışık arıyorum bir ışık demeti
Bana yol gösterecek,

Kozalar çatladı,
Çıktı beyaz kelebekler.
Zifiri karanlıkta ışığı bekler,
Yirmi dört saat her şeydi onlar için
Sınırlı yaşamda koca bir hayat
Ve hayatın son dakikasında

Son gecem artık,
Kadehim elimde,
Sende yoksun yanımda,
Sensizliğe içiyorum,
Sensizliğe gömülerek.
Hazanda yaprakların döküldüğü gibi,

Perdeleri çektim
Camın kenarındayım güzelim.
Sonsuzluğa bakıyorum,
Kirpiklerim bile oynamadan
Sanki birileri var
Ortalığı karıştıran,

Gece saat yirmi üç,
Penceremde gökyüzü — bir deniz gibi.
Yıldızlar titreşiyor uzaklarda,
Arada bir… biri düşüyor.
Ben de ellerimi yumruk yapıyorum,

Gün doğarken mavilik giyer dağlar,
Ege uyanır, uykulu bir serinlikle.
Bir martı süzülür beyaz evlerin üstünde,
Bodrum başlar nefes almaya sessizce.