Ziya Bekar Şiirleri - Şair Ziya Bekar

Dünya bir denizdir dalgalanır durmadan
İnsan içinde yelkenleri açık bir gemidir
Durmadan ilerleyen ve bir an durup
Kaybolan kayıplara karışan insan.

Ömür o kadar kısa ki akıyor bir nehir gibi

Anadolu isyanının çıktığı yer
Mustafa’nın çarmıhın dan son defa baktığı yer
Sekiz bin başın kesildiği yer
Tarihe sayfa olmuş benim ortaklarım

Ballı incirleri hep beraber yemek için

Şu dünya bir hayat okuludur,
Sonsuzluğa giden bir yol gibi.
İnsanları eğiterek modernleştirir,
İleriye adım atarak yolu kısaltırlar.

İnsan dikenli dalın üstünde bir güldür,

Ne?
Nerede?
Kim?
Kiminle?
Önemli değil.
Bu?

Türküler söyleniyor
Söylenen türküler beni aglatiyor
Halkimin bagrindan doguyor
Onun yüregini, onun azmini,
Onun sevecenligini anlatiyor.
Benim türkülerim

Şerefsizliklerin kol gezdiği bir ülkede,
Şerefsizler, şereflilerle
Şerefsizler meçlisinde,
Baskın çıktılar şeref üstüne,
Şerefler hep tutuklu cezaevinde.
Elbet bir gün gelecek sıra bize

Bir gün çalacak kapını
Özlediğin o mutlu yarınlar
Seni götürecek o kurduğunun hayallere
Gördüğün düşlere
Üzüntü ve sıkıntı etme kendine
Ya bu gün ya yarın

Saat yirmi üç
Daha geçe yarısına bir saat var.
Ben yine ayaktayım
Yine başladı içimdeki sancılar.
Baykuşlarda ötmüyor
Ateş böcekleri hani nerede?

Hatırlıyorum şimdi seni
Ta geçmiş yıllardan
O okul sıralarından.
O altın sarısı saçların
Sararmış buğday başakları gibi
Alnından yüze dökülmüş zülfün

Sen,
Sen,
yine sen
Benim dünyamın kadınısın.
İnan yemin ediyorum,
Yüz bin kere yemin içiyorum.