Zeynep Nilgün Gökçeöz Şiirleri - Şair Ze ...

Bütün şehir ve ben ağlarken
susmayı öğrendim gözlerinde..
mırıldandığım şarkı
solgun yüzünü okşadı akşamların
iliştirdim dudaklarıma
sana söyledim usulca….

Aklımdasın,
Tam göğsümün üstünde
Dilimin ucundasın.
Avucumdaki hayal
Düşümde ki kavgamsın
Kış ortasında

İsyankar bedenimde
Gözlerim gözlerine düşüyor her akşam.
Yüreğim isimsiz ağıtlardayken
Yudumluyorum bakışlarını.
Sensiz rüyaların koynunda
Seninle tükeniyorum,

Garip bir mutluluk sardı gülüşlerimi…
Çocukluğum seslendi
Yıllar öncesinden…
Siyah önlüğümün eteklerinde uçuşan takvimler,
kara tahtaya yazdı
cemrenin ilk düştüğü tarihi….

Sır sandılar
Oysa aşikârdı
Cümle âlemin nefesinden dağılıyordu
Şehrin otağına
Sessizliğe inat
Katıla katıla gülüyordu

En soğuk gecelerden birini yaşıyor Ankara
Avuçlarına düşmeyen cemrelerin
Matemini tutuyor sessizce,
Kısılmış sokak lambalarının altında
Talan olmuş düşlerin
Gözyaşlarını siliyor

Delikanlı bir nara geceye düştüğünde
Saçlarımdaki ılık mevsimler
Saklı sonsuzluklarla buluşur
Yankılanan yürek atışlarıma
Hep bir yenisi eklenir
Susarım ve

Bu sabah
Güneşin kollarında uyandım,
Sıcaklığı sarmıştı bedenimi,
Tadını çıkardım, iyice sokuldum
Hissetmek için onu.
Yedi rengini aldım

Yar sana sitemim var,
Sen olmasaydın,
Berduşların meyhanesinde sabahlamayacaktım,
Şiirleri senin için yazmayacak,
Senin için bin kere ölmeyecektim,
Her sensiz uyanışta yokluğunla

Ne zaman cümlelerim sabırlarıma isyan etse
Susuyorum,
O an küsüyorum imgelerime,
Geceyi bir uçtan bir uca
Sorgusuzca kışkırtıyorum,
Sakladığım ışığı