Zeynep Nilgün Gökçeöz Şiirleri - Şair Ze ...

Sağanaklara tutulan zamanın ortasına düşüp,
Bulut ekeceğim yağmurun avuçlarına.
Bütün iklimlerin yüzünde sürgün olup
Kış güneşi gibi doğacağım serin kırlara,
Yüreğim yeniden öğrenecek sevmeyi.

Dönüp bakmalıyım ardıma…
Rüzgarın üstünde martılar
Yağmurlarda hasretler varken,

Kum saati gibi akmalıyım
Tebessüm kokulu yalnızlığa,

Ritimsiz bir müziğin notasıydı hüzün.
Mevsimsiz melodiler cemre gibi düşüyordu bozkırlara,
Firar ediyordu ay erguvanlar arasından.
Hercai bir susuş gizlice emziriyordu geceyi
Zulasından hasret damlarken…

Bilirmisiniz
Bir akşamüstü şiirinin
Pencerenin ardından geceye seslenişini…
Sevgilinin gözlerinde ki sır,
Yağmurun başlangıcında ki
Aşk kokusu kadar büyülü…

Topla hüzünlerini,
Parmaklarımızın ilk buluştuğu yere gidiyoruz
Kendi rüyalarımızın kanatlarıyla
Gecelerin sustuğu yere gidiyoruz.

Lekesiz hayallerin uzun yolculuğunda

Özlem
Yüreğimin derinlerine kök salıyor
Kimse görmeden
Ellerimde kalan parmak izlerine bakıp
Sabırla zikrediyorum susmalarımı
Nefesim hasreti işliyor

Soramadım hüzünlere sorularımı
Uyanamadım sarhoş gözlerin derinliğinde
Susmak acıtıyor duygularımı
Bekleyişlerim kayboluyor yitikliğinde,
Kentler uyanıyor nefes aldığımda
Yavaş yavaş rengini kaybediyor düşlerim,

Sen İstanbul ol şimdi
Önce dudaklarımdan öp
Yudumla renklerimi
Sonra tenime güneş ol
Sustur özlemlerimi
Sen İstanbul ol yine

Gözlerimde sürgün veren düşlere
Yüreğimin sessiz çığlıklarını sakladım
Bütün cümlelerim pervasızca işgal etti geceyi
Sonsuzluğun derinliğinde
Gökleri elime alıp içimi açtım.

Aldanma sakın
masumluğa gülümseyen
Küçük çırpınışlara…
Ayın kederli susuşunda
Yıldızların ilk nefesini dinle….
Ve pencereme konan