Zeynep Nilgün Gökçeöz Şiirleri - Şair Ze ...

Sen aklıma geldiğinde
Göçebe yalnızlığı yaşarım,
Yitirilmiş sevinçlerimi düşünür
En derin şarkıları söylerim,
Gizlerim sevdiğimi
Hiç dönmeyecek üzere bıraktığım

Bağışla beni…
Güneşi tutacaktım senin için
tutamadım….
Ellerime
Göğsümde uyuttuğum sensizliğin
özlemi sinmiş…

İşte böyle sevgili Eylül….
Aslında ne çoktu söyleyeceklerim
Penceremdeki hüzün renklerin uyanmadan
Kalbimi üşüten her harfle
Uyanmayan sabahlarını öpüp
Günaydınlarını ağırlayacaktım dudaklarımda

Kızıl çöllerimde
Bakışlarıma mühürlenen
Sahillerimsin,
Ben ise
Çırılçıplak sevdamın
Giydirilmiş umutları,

Eski bir şarkının notasız melodisi ile
Yorgun bir sevdanın kavuşması
Uzanıyor bir çocuğun gözlerinden.
İki dudak arasında hüzünler yasa bürünüyor
Ne şarkı barınıyor
El yazması masallarda

Ellerin ne güzel.
Her güneş doğduğunda
Usulca aralardı perdelerimi.
Iç geçirirdi güneş zifiri geceden kalanlara,
Pervazsızca yanaşırdı aşk
Yıldızlar sönerdi

Akşam güneşiyle vedalaşıyor pencerem,
Az sonra yıldızlar girecek içeri.
Odama sinecek gökkubbenin loşluğu,
Sevdiğim yasaklarla birlikte...

Şarkıların hüznü bozuluyor

Gün ışığıyla oynaşıyor sessiz bakışlarım
Avazımda yankılanıyor hasretlik
Sevinçlerime uzanan ellerin
İçimdeki alaca hüzünleri okşuyor
Ayaklarım yere basmıyor o zaman
Mayıs şarkılarım

Ruhun gülümsediğinde
avunduğun hüzünlü şiirlerle
dilinin ucundaki sevdanın adını unutma…
Hatırla
küçücük bir öpüşün sıcaklığını,
Yüreğinle giydirdiğin aşkın

Sensizliği dinledim
Ayışığı dolan odamda
Yokluğuna sustum
Gözlerim konuştu,
Kirpiklerime sarıldı gözyaşlarım
Hasret vuruldu gecenin ayazında