Zeynep Nilgün Gökçeöz Şiirleri - Şair Ze ...

Yarım kalan dansın
minik adımlarındaydı giz..
Saklanmıştı sevda
bir güz yaprağının hüznüne,
Yalnız bir melodi çalıyordu
içimde kopan çığlıklarda

Sevdalarda biter
Umutlar dönüşürken fırtınaya..
Matem renkli akşamların
Yüreğini süsler gökyüzü kandilleri…
Yıldızlar çaresiz,
Mehtap suskun..

Sevdana sarıldım
Yıldızlarım öldü birer birer
Düş sandım hazanı
Yapraklara tutundum derbeder,
Orman oldum
Küskün bakışlarda

Gitme desem…..

Ruhum serserice dolaşıyor söyleyemediklerimde,
Yüreğim kaskatı, içim ağlıyor
Sessiz ve öfkeli.
Doğduğun gün film şeridi gibi

Bıraksam kendimi
Zamanın utangaç kollarına
Kaçıp kurtulsam sürgünlerimden,
Sevgimin adı suskunluk
Sevdam sarhoşluğum
Gecemdeki hilal sen olsan,

Fırtınalar kopsa da yüreğimde,
Ay geceyi sarmalasa tenimde,
Bilmediğim tüm masallar içinde,
Asırlara inat sana geldim…

Kalbim rehinken cellatın ellerinde,

“Gül” dedi
Buğulu bir ses
Ay olmayan gecede
Güldüm,
Gözlerimden bir sürü gökyüzü fışkırdı
Rengi olmayan.

Kadın…
Gecenin karanlığına gitti
Bir yol arıyordu bezgin umutlarına
Puslu aynada baktı yüzüne
Içindeki siyah ışığı gördü
Sığdıramadı hüzünleri tebessümlerine

Eski bir tanıdığı görürsen yolda,
Benden selam söyle ona.
Deki;
Bir deniz ülkesinde yaşıyor.
Dalgalarla rüzgarlar yoldaş oluyor.
Hergün bir umutla uyanıp,

Kalbim bir tek hece için çarptı,
Bir tek hece için
Geceyle gündüzü savaştırdı.
Onun için ağladı,
Onun için güldü.
Şiirler yazdı,