Gözlerindeki perde öldüğünde kalkmaz,
Pişman olduğunda kalkar;
Boşa geçen onca yılı geride bırakıp,
Ardına baktığında...
El dokuması acılar;
İlmekler sık,
Renkler canlı ve hüzünlü…
Pahalıdır evet
Emek gerektirir, göz nuru…
Ellerinde izi kalır
Diyeceğim o ki,
Işığın rengi siyah yani,
Dalganın sesi keskin
Gece de öyle bir karanlık ki…
Mihrap yerinde ama
İçimiz delik deşik be ustam.
Çok Gidenlerim oldu;
Kimi toprakta,kimi sokakta,
Kimiyse yürekte kayboldu.
Unutuyor insan,
Alışıyor yokluklara…
Gözleri mavi düş rengine bürünür.
Gülerken gamzelidir mutluluk oysa
… Ve Fark edilmemesi istisna.
Bir yanılgı içerisindeyiz sanırım
Gülerken mutlu olmaz insan,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!