Hani bazen olur ya
Yüreğin kabarır
Olmayı düşlediğin yere gitmek istersin
Vakit kış zamanları
Gözlerinde karanlık
Güneş açar,mavi olur
Kimse bilmez kimsenin kimsesizliğini,
Kimse sormaz kimseye kimsesiz misin diye çünkü...
Yalnızlık kimsesiz olmak değidir,
Yalnızlık evet sahipsiz olmaktır aslında...
Kimi zaman hayal oldun sadece,
Kimi zamansa rüya oldun geceme.
Kendimi parçaladığım zamanlar oldu seni düşünerek
Ve hiç aldırmadığım gidişine...
Sen ne olduğu bilinmez,
Aslında hiç görülmemiş,
seni seviyorum
Yaprakları hiç sararmayan
bahçemdeki ağaç kadar
gökyüzüne baktığımda her zaman gördüğüm
ve hiç batmayacağını hayal ettiğim güneş kadar çok seviyorum
Artık çocuk değilsin,
Yalnızlığa alışmalısın.
Kapa gözlerini ve uyumaya çalış;
Çocuk değilsin,artık...
Şimdi her şey biraz daha eski zamanlar tünelinde
Geçmişe dalınıp gidilen güzel günler var evet.
Bir şarkı,
Kasetin üzerinde toz
Kitap arasında eski zaman kasımpatısı
Kahverengiye dönmüş belki ama gördüğünde Yüreğinden sarı bir koku havalanır.
Gözlerinin gözlerime değdiği akşamdı
Hiç olmadığım kadar sarhoş oldum
Aradan kaç yıl geçti
Ben hala sallanıyorum…
Sen bana dost değilsin,ama ben sana sırdaşım;
sen bana aşk değilsin,ama ben sana sevdayım;
sen bana eş değilsin,ama ben sana yoldaşım...
Sen bana hiçbirşeysin,ama ben sana Atilla İlhanım!
Susuz bir ağaç kuruttum
Yağmurda yapmadı, karda.
Ama kapkaraydı bulutlar.
Ağaç elimde susadı
Ben susuz topraklar üzerinde aç kaldım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!