Zeki Günay Şiirleri - Şair Zeki Günay

SARAYDA ADALET ARAMA,
ADALET SARAYI SIKILIR.
DÜNYADA NE KADAR SUÇ VARSA,
HEPSİ ÜZERİNE YIKILIR.

DERDİNİ ANLATANA KADAR,

Bir ay kapanma var, sonra gelir mahkeme,
Hakkın Kuran-ı yoksa, Ey hakim hakk deme.
Fani dünya, karanlığa gömülmüş iken,
Hakkı haykıran kulu, sen kötü belleme.

Eğer hakk bilensen, şeyh Alimleri topla,

Zengin malını anlatsada bitmez,
Züğürt çenesini, bağlasa yetmez
Bana hırlayan, elbet çok olacak,
Kemik at ne fayda, ittir bu gitmez.

Allah'ı bilen kul, dinine sövmez,

Dünyanın düzeni, çoktan bozuldu çoktan,
Çarkı ters döndüreni, iyi biliyorsun.
Fuhuş denen illet, dünyada meslek olmuş,
Çok kavim helak oldu, iyi biliyorsun.

Ne sözün bir değeri var, ne de şiirin,

Kem gözler gitti de al kaldı,
Al canı kana bulandı, kim kaldı.
Kılıç sallandı garibe tar kaldı,
Oğlu vatan soydu dürüst kim kaldı.

İyi kötü çirkin yoldan çıktı,

Allah'ı bilmeyen kullar, fitneyi uyandırır,
Fitne uyanırsa aciz kul olanı kandırır.
Şeytan fitne yemeğini, kula ikram edince,
Kabirde Peygamberin midesini bulandırdı.

Fitne öyle bir şey ki kafirleri mümin eder,

Deymeyin kalbime, sızım yenidir,
Esme deli rüzgar, tenim serindir.
Çocukluktan beri, yaram derindir,
Kabuk bağlı yaram, kanlı bu gece.

Çok yorgunum yarab, tut kaldır beni,

İslam yeşil dağlar yeşil şehirler yeşil,
Tüm dünyayı bak saracak İslam’ı yeşil.
Sırra mührü vuran nice şehitler yeşil,
Say bakalım dünya da kaç tane var yeşil.

Bilirim dağdan çıkan, ısırgan otunu,

İnsan vurur silleyi,
İplik görmez iğneyi.
Garip çeker sineyi,
Kaderin ne suçu var.

Seversin sarılırsın,

Gökten bir ışık iner, yeri niye sarsar,
Kim bunlar, kimler yeri niye sallar sansar.
Yıkık viran bedenler, Ey insan kalkta sar,
Kafir cehennemde, mümin cennette yaşar.

İstanbulu terketti tüm kafir elçiler,