Zehra Yaden Şiirleri - Şair Zehra Yaden

SEN SİTARÊ

En çok kendimi özledim, Sitarê..
En çok kendimi.
Baktığım da sırtıma, yüzüme bakamıyorum aynadan.
Kendimle epeydir konuşamıyorum da.

Sevgili kendim;
"Erkenden ölür" dedikleri ben, bu yaşıma kadar geldim.
Dağ olamadım belki ama kardelen çiçeği olarak hayata direndim...

Artık dinlediğim şarkılarda bulamıyorum bizi,
Güzel bir izimizi..
Radyolar bile çalmıyor seni.
Ve ben, o hüzünlü fon müziklerinde kayboluyorum.

Şiirlerim artık ölçüsüz, kafiyelerim tutarsız..

Menekşem,
Damlaya damlaya, sert akmadın ya bu diyara..
Her gün yalvarıyorum Allah'a,
Yollarımız çıksın diye iyi insanlara.

VATAN,
Rahman’dır seni yaratan;
Milliyettir seni kuran..
Yüceliğin asilliğinde,

Ya hayırlısı değilse diye,
Hayırlısı olsun demeye varmaz dilin.
Kemirirken için içini,
Dil ve yürek arasında bir mücadele geçer.
Âmin dersen, yüreğine bir hançer;
Demezsen koca bir ömürden geçer.

Geceyi gündüze yazdım, kimsenin sarılmak istemediği ayazdım..
Bekledim, ben de böyle bir sabır olduğunu bilmeden, bana ait olmayan her bir şeyi.. Ben çok bekledim..

Hıçkırıklar dizdim çocuk yanıma.

Seni sevmek bana yasak,
Sen bir de kalbime bak;
Çiğnediğim en güzel yasak..

Zehra Yaden

Yeni baştan, yak beni aşktan.
Kur yeni bir cümle,
Tanrı yaratırken seni, en baştan.

Başımı ne vakit göğe kaldırsam,
Gözlerimin iliştiği her yıldızda izliyorsun beni..
Bu tehlikeli, ürkütücü dünya seni daha fazla korkutmasın dediğini anlıyorum..
Hangi gece başımı ne vakit göğe kaldırsam,
Boynuma kramplar girse de