Herkese kızıyorum aslında..
Ama kimin umurunda?..
Kimsenin acısından kaçmadım.
Bir olunca, güçlü olurdu ya insan..
Herkesi güçlü kıldım, ama güçsüz bırakıldım.
Beni anlaman için dünyadaki bütün dilleri ezberlemişim de,
Bir tek senin dilini öğrenememişim gibi..
Şimdi anla beni, ben anlatırken seni.
Kuşlar Can Verirken
Şimdi benim göğümde kuşlar can vermekte;
O canı verene bir bir gitmekte..
Pişmanlıkları çekip gamdan geçen sineye,
Bir serçenin gözyaşında düşmekte..
Günleri karartıp gündüzleri bir türlü ayılamayışımın sancısını bana yükleyenlere siper oluşum.
Beter olmuşum.
‘Oh’ olsun bana.
Donuk bir saatin yelkovanına dahi yetişemeyişim, acaba ben dünyaya çok mu erken gelmişim?
Nefesin de, hevesin de kursağında kalır,
İstanbul en başta Boğazlarından daralır..
O'nun gittiği adımların ardından yer yarılır,
Ardında buğulu gözler, sineye gam çeken kalır..
Sevgilim, eğer bu mektubu okuyorsan;
Ağlayacak bir şeyim kalmadı demektir.
Her sabah sesini duymak için bilinmeyen numaradan aramayacağım anlamına gelir.
İş çıkışı seni uzaktan uzaktan seyretmeyeceğim anlamına gelir.
Merhaba sevdiğim..
Olur da ihtilaf uyandırırsa sen de mısralarım,
Kursağımda kalan hislerimle, seni anışlarım bir olmuştur.
Tükenen bir ömrün kıyısında, bitiyorum..
Beni boş ver de, sevgimiz; aşkım ve olacak?
Özlem anmaktan, anmak yanmaktan geçiyor ise,
Hisset.. Hissettir.
Çiçekleri koparmadan, insanları bıktırmadan.
Kimliksiz, kimsesiz, sessiz sessiz yaşa hayatı.
Sonra sev birini,
Bildiğim sonlara koşmaktan yoruldum, Murtaza..
Gözlerimin gördükleriyle gönlümün bildikleri
Nedense uyuşmuyor birbirine.
Açık bir yaram var,
Boşluğundan yıldızlar kayar,
Güzel hatıralar kanar.
Lekesini göğsümden söküp atamam,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!