Bu ilk yaralanışım değil aslında
Kaç kez yazarken kırdım kalemi
Kaç gece uyandım böldüm geceyi
Kaç kez dua ederken eğdim yüzümü
Yüzündeki her mimiği ve çizgiyi özledim.
Gülüşünü,
Pervasızca karşımda yemek yemeni özledim.
İçten içten sarılmanı,
Sarılıp koklamanı,
Kokunu içime çekmeyi özledim.
Sevgili Günlük:
Herşey son buldu fakat,
Gürültülü bir meydan bu hayat ,
Ben neyi bağırıyorum peki,
Hayat yeniden can buldu belki...
Herkes gibi ben de çabaladım değmeyeceklere
BANA BAHARLARDA GELDİN SEN
YÜREĞİMDE HER GÜN BİR ÇİÇEK
PAPATYA BAHARI GETİRDİN BİR TEK
SEVİYORSUN, SEVMİYORSUN,
SEVİYORSUN SEVMİYORSUN,
SEVİYORSUN, SEVMİYORSUN...
Düşünceler boyanır mı,
Boşlukta yüzüyorken?
Işık yoksa boyanmaz,
İlmeğinden kopsa da
Kaderden kaçan olmaz
İpliği dolanırken ayaklarına
İçimi yakan bir sızı inceden ince
Haddi belli olmaz gece sarınca
Leyla hastalığı derler garip sevince
Garip selvi boyluya kül olmak ister
Rüyalar renkli artık
Hayallerse siyah beyaz
Giydiğimiz tüm siyahlar yaslı
Camlar kırık, kaçmalı
Yürek parçalandı
Kalemler kırıldı
Göklerin en grisi saplandı yüreğime
Sevda kınında geldi uyku ansızın ve sinsice
Geceden kara sabahlar doldurdum günlerime
Hiç hesapta yokken beni yok etti ince ince...
Adın andım da çıktım bu kara zindanlardan
Bu gün ilk defa
Biri için ağladım
Bu gün ilk defa, senin için
Sahip olamadım gözyaşlarıma
Sendin o gözümden süzülüp akan
Bu gün seninle ıslandı yanaklarım
Kahve gözlerin ufkumda batarken
Bir de senin yerine baktım dünyaya
Siyah saçlarımı da senin yerine taradım
Yaşadımsa senin yerine de yaşadım
Kırgındı kalbim yalnızlığıma
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!