Orhan Veli severim ben
Özgürdür,
Veli'nin oğludur,
İçtendir.
Tarifsiz kederler
İçindeyken bile
Gün doğdu gözlerimin içine
Yüksek bir tepeden baktım
Hiç tanımadığım bir kadının
Gözlerinin değdiği yere
Rüzgar savurdu saçları
Kapitalizm, testosteron, iktidar,
Üçlünün ortak paydası çıkar,
Testosteronun aklı yok,
Hırs-ı iktidarın çok,
Bu dostluktan ,
Mutsuzluklar sevinir.
Sevmek bazen gitmektir
İstenmeyen topraklarda
Akılmaz çağıl çağıl.
Çekilmesini bileceksin
Arkanda kuru bir yatak kalacak
Bir kaç ot,çatlak toprak,senden hatıra
Şiir yazmak için an lazım
Kimsenin değmediği zaman lazım
Yalnızlığı hiç sevmedim ama
Zihnin uçuşacağı alan lazım.
Haziran 2013
Odalar ıssız, kimsesiz
Odalar boş
Eşyalar yerli yerinde
İçim bir hoş
Sevdiklerimi gönderdim
Seferlerine
Muhtemel güzele dokunan bir günmüş
Kahve kokusuna karışan sohbet ucunda
Kimbilir nereden nereye gelinmiş
Fotoğraflar kalıyor gidenler arkasında
Hava soğuk kar yağıyor
Yıllar öncesinin sıcaklığı cumbada
Sıksan portakal suyu akıtacak
Bulutlar geçerken üstümüzden
Güneşi sıraladım
Isınsın buzdan kütle,
Kapılar araladım
Tekinsiz sis üstünde
Köşeler dar sokakta
Nefessiz çıkılan yokuşta
Arayış ve soluklanışta
Aşmam gereken köşeler
Karanlığa su tutmakla
Yıllardır gelmeyen bir dost
Bugün ben de misafir
En sevdiği yemekleri yaptım
En güzel tabakları çıkarttım
En pembe beyaz çiçekleri saçtım
Dantel örtülerle süslü sofraya.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!