Sen
Sen ki
Dağın başında
Zirvede açmış bir anemon
Etrafın dipsiz uçurumlar
Sarp kayalıklarla çevrili
Hatıralar
Rahat durmaz
Yer bitirir insanı
Tahta kurusu gibi kaşındırır
Aç kalmış bir fare gibi kemirir
Sivrisinek gibi emer kanını
İnsanoğlu dedikleri garip bir mahluk
Neden güneşi sever?
Yağmur varken
Neden kırlara, dağlara çıkar – çekilir?
Deniz dururken
Diğerlerini ne diye içer?
Bindiğin asansör
İki kat arasında
Sıkışıp kaldığında
İlk beni aramak geliyor mu aklına
Hâlâ?
Mavi bir şehir içi dolmuşuydu
Seni bana getiren
Tesadüf mü,
Yoksa denize olan sevdamın bir yansıması mı bilemem?
Olgunlaşma enstitüsüne çıkan,
Merdivenlerin başında seni beklerken
Deniz
Bana her sevdadan geriye kalan
En büyük sevdam…
Nelerden
Ve kimlerden vazgeçmedim ki
Ayrılıp koynuna girerken limandan?
Akdeniz’de bir yerlerdeyiz
Sabahın dördü
Ya da beşi
Ya da ikisinin arasındayız
Zaman su gibi akıp geçmiş
Ne sen
Merhamet diledi tanrısından
Açtığı küçücük elleriyle
Kabul olmadı Aylan bebenin duası...
Yaşıtları parklarda oynarken
Allı pullu giyinmiş
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!