Zafer Özcan Şiirleri - Şair Zafer Özcan

hicbir kadin sahte degildir
hicbir hayat kokusmus

egilinebilir tereddüt etmeden
enkazın dibine atlayan bir ruhun onunde ancak..

birbirini takip eden nice seruven
hangisidir benim kapıldığım
hayat oyunu diyorlar
inanmakta gucluk cekiyorum

İnsan kendi bakışlarını tanıyamaz
tanıyabilseydi
hiçbir vakit inmezdi
cinnetin doruklarından

insan niye varlığını çoğaltmak ister? ...
ayrı yollarda ilerliyoruz
sapmayalım birbirimize
ben ki en azı hedefledim
ne ki varlık
ne ki ses

İmge kabızlığında yazılmıştır

kana susamış insanlar...
ve tuzlanmış kadavralar...
adını yazdığım kadın iç çamaşırları
kana susmış bacaklar
realitem
imajinerliğimin göbek taşı

Bir masanın eksik sandalyesi olmak misâl:
tutunamaması mıdır insanın hayat denilen kâbusuna?

tuhaf:
hayatıma tekabül eden bilinemiyenler toplamı

hangi alacalikta kaybettim seni
hatırlayamıyorum
yalnizca bu mu
neydi beynimi allak bullak eden
ya da kim
bu da yok defterimde

ruhum
sen kanayan bir yara
aksinde geçmisi seyre dalarim

ben ki
defterimi henuz tutmayi ogrenebildim

Bu gece ay doğmasın
yürekler kadar kulakları sağır eden karanliga gömülmek istiyorum
gece beni içine alsın

yıldızlar
nedendir