Zafer Mutlu Şiirleri - Şair Zafer Mutlu

penceresinde
yüzü kalmış...
yarı çıplak topuklarında
ıstırap...
yükün farkında olmalı
terk edilen toprak....

burada ben,tam senim.
sen ise orada
gerçekten ben misin?
beyaz bir çizgi üzerinde yalpalamadan yürümek...
hoş görmek gerek ardında ki karayı...
sen gerçekten sen

sana değil bir kez,bin kez
evet derim inan..
dudaklarım alışkın
evet-e
kulaklarımda hep duymak ister;
ortalaması olmayan,

ne farkı var
sonbaharla yazın,
ben mevsimlerin
adamı hiç ama hiç
olamadım.

sen güneş ol..
bütün bir yaz
yakıp kavur....
sonra da çek git.

ardında,

kibarzadedir,beyzadedir
sol elim
düşünceli,duygusal...

bu yüzden kalem tutar,
resim yapar

bugünlerde
ne bir,iki,üç...diye
ciğerime doldurduğum
sigaralardan..
ne de saat başı içtiğim
koyu kahvelerden değil

kara gözlüm
esmerim...
sen
hiç dert etme
girdabında beynim...

koyamadıysan düşüncenin
çağırtısına son noktayı...

uğurlayamadıysan
öylede böylede
ilkbaharında aldığın

çoğaldıkça
coşan,
şen şakrak..
kendini
akara bırakan
sular...