Zafer Erdoğdu Şiirleri - Şair Zafer Erdoğdu

Sen bedenimde canımdasın
Sen damarımda kanımdasın
Sen uzaklarda değil
Sen her zaman yanımdasın.

Yaşın yetmiş işin bitmiş diyorlar
Hastasın, felçlisin çek git diyorlar
Benim ne derdim var hiç bilmiyorlar
Yaşlılık kapıya koyacak değil.

Dünyanın düzeni böyle kurulmuş

Bugün günlerden Çarşamba
Bir araya geldi Rafadan Tayfa
Açtılar Tarihte yeni bir sayfa
Sanki hepsi Altın, hepsi Pırlanta.

Kimi genç, kimi orta yaşlı

Ne hayaller kurmuştum
Mutluluğu bulmuştum
Seni sevmekten başka
Yoktu hiç bir suçum.

Acı çeken yalnız ben

Terk edipte gittiğin gün
Sanma ki ben üzülürüm
Gözüm yaşlı gönlüm kırık
Sanma peşinden yürürüm.

Sen sende kal

Bir bakışa, bir gülüşe
Aklımı taktım.

Sevda denen yolu
Çok adımladım.

Benim derdim bana yeterdi amma
Bir dertte sen kattın derdin üstüne
Yangına körükle gidilmez amma
Gaz döktün üfledin Köz’ün üstüne.

Yağmur yağdı, seller aktı, göl oldu

O gün son bulmuştu mutluluklarım
Suya düşmüştü tüm umutlarım
Kim mutluysa onu ben de
Ben de kutlarım.
Kin ve nefret başlıyordu
Mutluluklar son bulunca

Lafı şoru bırakalım
Kendimize gelelim biz
Laga Luga yapmayalım
Vatan için ölelim biz.

Malı mülkü bırakalım

YARADAN VERMİŞ HÜKMÜNÜ


Can bedenden ayrılmadan
Hayattan umut kesilmez
Sen yeter ki gönülden ver