İçi dışı bir olmalı insanın
Bütün organları görünmeli bakınca
Aklından geçenler okunmalı alnından.
İçi dışı bir olmalı insanın
Düşünceleri bir bir dökülmeli dudaklarından
Ben bu dünyanın kahrını
Çekem dedim çekemedim
Hep çile hep kahır dolu
Dökem dedim dökemedim.
Nazlı yarin nazını
Özlemiyle yaşıyorum
Ben o şirin Adana'nın
Değişmem hiç bir yeriyle
Cennet bile olsa dünya'nın.
Aklımdan çıkmıyor ki hiç
Beni benden aldın gittin
Sevdalara saldın gittin
Bana ne ettiysen ettin
Ben bende değilim şimdi.
Artık yanımda değilsin
Çek kalbim çek
Çekmek senin uzmanlık dalın
Çek dünyanın kahrını
Çek aşkın ıstırabını.
Çek kalbim çek
Hayat öyle kısa ki
Bir günü bin yıl gibi
Yaşamak istiyor insan.
Güneşin doğuşuyla başlayıp
Batışıyla bitecekmiş gibi geliyor
Gün olur seni hatırlarım
Ağlamaklı olurum
Suçlu hissederim kendimi
Bu duyguyla boğulurum.
Gün olur isyan ederim kendime
Gözyaşlarıyla boğulurcasına ağlarım.
Her sabah ufuktan doğar
Dünyaya canlılık
Canlılara kuvvet vermek için.
İşte o canlılık ve kuvvet kaynağı
Dünyayı aydınlatan dev ışık
Günün başlayış ve bitişini simgeleyen
Er doğmuş er öleceğiz
Bizler mehmetçikleriz
Çoğunlukta hep genciz
Savaşırız hepimiz.
Daha dün çocuktuk
Birgün gelir biter bu hasret
Üzülmeye, düşünmeye ne gerek
Ne kadar zalim olsa da ayrılıklar
Sona erecektir elbet.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!